Verjaardag: 1 november , 1880
Overleden op leeftijd: 49
Zonneteken: Schorpioen
Ook gekend als:Alfred Lothar Wegener
Geboren in:Berlijn
Beroemd als:Onderzoeker
Duitse mannen mannelijke wetenschappers
Familie:
Echtgenoot/Ex-:Else Koppen Wegener
vader:Richard Wegener
moeder:Anna Wegener
broers en zussen:Kurt Wegener, Tony Wegener
kinderen:Elsa Wegener
Stierf op: 31 oktober , 1930
plaats van dood:Clarinetania, Groenland
Stad: Berlijn, Duitsland
Meer feitenonderwijs:1905 - Humboldt-universiteit van Berlijn
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Barry Marshall Edward B. Lewis Martin Ryle Hans Georg DehmeltWie was Alfred Wegener?
Alfred Wegener, die wordt beschouwd als een van de grondleggers van een grote wetenschappelijke doorbraak van de 20e eeuw, was een gerenommeerde Duitse geofysicus en poolonderzoeker. Zijn theorie over continentale drift veroorzaakte een revolutie onder de wetenschappelijke gemeenschap omdat het de bevindingen van de afgelopen honderden jaren ongeldig maakte. Deze vastberaden wetenschapper liet de aanvankelijke uitsluiting geen belemmering blijken en publiceerde zijn theorieën in zijn boek 'The Origin of Continents and Oceans'. Een van de redenen achter de afwijzing van zijn theorieën was zijn achtergrond in de astronomie. Hoewel hij een beroepsopleiding in astronomische wetenschappen volgde, begon hij samen met zijn broer Kurt Wegener aan een carrière in de meteorologie. De twee broers schreven geschiedenis toen ze de langste ononderbroken luchtballonvlucht in kaart brachten voor studie van de bovenste atmosfeer. Deze nieuwsgierige geest begon ook aan vele wetenschappelijke verkenningen naar het noordpoolgebied en bestudeerde de atmosfeer en de luchtstroom. Hij publiceerde ook het eerste leerboek in meteorologie 'Thermodynamics of the Atmosphere' en was een vrij populaire leraar onder zijn studenten vanwege zijn vermogen om complexe concepten relatief gemakkelijk uit te leggen. Tijdens zijn vierde expeditie naar Groenland begon hij aan een zeer gevaarlijke missie die uiteindelijk tot zijn dood leidde en hij leefde helaas niet lang genoeg om de waardering van de wetenschappelijke wereld te krijgen voor zijn lovenswaardige werken
Afbeelding tegoed http://www.awi.de/en/news/press_releases/detail/item/death_on_the_eternal_ice/?cHash=e0eabb75e23587f796f550b3c1ac3351 
Afbeelding tegoed http://www.answers.com/Q/What_evidence_did_Wegener_make_use_of_to_develop_the_theory_of_continental_drift Vorig Volgende Jeugd en vroege leven Alfred Wegner werd op 1 november 1880 geboren in een welvarend Duits gezin in de hoofdstad Berlijn. Hij was het vijfde kind van geestelijke Richard en huisvrouw Anna Wegener. Richard doceerde klassieke talen in een van de meest prestigieuze onderwijsinstellingen, 'Evangelisches Gymnasium zum Grauen Kloster', van Duitsland. Na traditioneel onderwijs te hebben genoten van de middelbare school 'Köllnisches Gymnasium', volgde hij in 1899 hoger onderwijs aan de Universiteit van Berlijn, Duitsland en later in Oostenrijk, waarbij hij zich toelegde op natuurkunde, meteorologie en astronomie. De slimme student concentreerde zich vervolgens op astronomie en liep stage in het gerenommeerde astronomische laboratorium van Urania in 1902-03. Hij bereidde zijn proefschrift voor een doctoraat onder de voogdij van astronoom Julius Bauschinger. In 1905 werd hij bekroond met een Ph.D. door de 'Friedrich Wilhelms University' maar Alfreds interesse in astronomie nam af en hij besloot een carrière na te streven op het gebied van geofysica en meteorologie. Lees hieronder verder Carrière Wegner werkte vervolgens samen met zijn oudere broer Kurt Wegner op een meteorologisch station en de twee voerden studies uit over luchtbeweging. Met behulp van weerballonnen schreven de gebroeders Wegner geschiedenis in april 1906 toen ze de langste ballonvlucht maakten van 52,5 uur. Deze poolonderzoeker begon in 1906 aan zijn eerste expeditie naar het noordpoolgebied. De Deense meteorologische expeditie stond onder leiding van Ludvig Mylius-Erichsen en Alfred bestudeerde het klimaat in het poolgebied met vliegers en weerballonnen. Hoewel de expeditie een geweldige leerervaring voor hem was, werd hij ook blootgesteld aan de gevaren van zijn beroep toen het team Ludvig en twee andere collega's tijdens de reis verloor. Bij zijn terugkeer van de Groenlandse expeditie in 1908 ging Alfred lesgeven aan de 'Universiteit van Marburg'. Op het instituut gebruikte hij zijn ervaring met de Arctische verkenning om moeilijke en complexe concepten in de toegepaste astronomie en kosmische fysica op een eenvoudige manier uit te leggen aan de studenten. Hij was behoorlijk populair onder de studenten vanwege zijn beknopte en beknopte colleges. Deze getalenteerde paleoklimatoloog publiceerde in 1910 het allereerste leerboek over meteorologie 'Thermodynamik der Atmosphäre' (Thermodynamica van de atmosfeer). Hij nam veel van zijn bevindingen over de verkenning van Groenland op in het boek. Van 1910-1912 deed Wegner onderzoek naar de theorie van 'Continental Drift', die suggereerde dat de bestaande continenten waarschijnlijk het bestanddeel waren van één enkel supercontinent. De landmassa's drijven constant op een vloeibare mantel naar en van elkaar rond de planeet; wat heeft geresulteerd in hun huidige posities op aarde. Alfred kreeg voor het eerst een idee van het idee toen hij de grenzen van de Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse continenten opmerkte die elkaar leken aan te vullen als puzzelstukjes. Om zijn theorie te ondersteunen bestudeerde hij gesteentemonsters en fossielen in beide continenten en vergeleek geologische gegevens. In januari 1912 presenteerde hij zijn ideeën over continentale drift aan de wetenschappelijke wereld en presenteerde hij zijn verhandeling op de 'Geological Association' in Frankfurt en 'Society for the Advancement of Natural Science' in Marberg. Hoewel hij het bewijs leverde om zijn theorie te ondersteunen, werden zijn ideeën bekritiseerd door de wetenschappelijke gemeenschap. Later in 1912 begon hij aan een tweede expeditie naar Groenland, maar het kleine team had te weinig voedselvoorraden en moest hun reis afbreken. Hij kwam het jaar daarop terug en zette zijn baan in het onderwijs voort. Lees hieronder verder Met de komst van de Eerste Wereldoorlog werd hij ingelijfd bij het Duitse leger en kreeg zijn regiment te maken met zware acties in België. Alfred liep meerdere verwondingen op en hij werd ontheven van actieve dienst, maar hij diende in de weerafdeling van het leger. In dezelfde tijd zette hij zijn werk voort aan 'Die Entstehung der Kontinente und Ozeane' ('De oorsprong van continenten en oceanen') en publiceerde het boek uiteindelijk in 1915. Gedurende de hele oorlog bracht deze vastberaden meteoroloog maar liefst twintig wetenschappelijke artikelen uit; een van hen omvatte zelfs zijn studie over de Treysa-meteoriet. In de periode 1919-23 was hij betrokken bij het onderzoek voor zijn boek ‘Die Klimate der geologischen Vorzeit’ (‘The Climates of the Geological Past’), en een herziene publicatie van zijn boek ‘Origin of Continents and Oceans’. Na de oorlog verhuisde Wegener met zijn gezin naar Hamburg toen hij door de Duitse marine werd aangesteld als meteoroloog. Het was in Hamburg in het jaar 1921 dat hij als hoofddocent aan de universiteit werkte. In 1924 bood de 'Universiteit van Graz' hem de functie van hoogleraar meteorologie aan. Hij vervolgde zijn beoordeling van de tweede Arctische expeditie en bestudeerde ook de wetenschap van tornado's tot het einde van de jaren twintig. In 1929 bracht hij de vierde versie van 'Origin of Continents and Oceans' uit en in hetzelfde jaar waagde hij zich aan zijn derde wetenschappelijke expeditie naar het noordpoolgebied. Tijdens de expeditie testten ze de levensvatbaarheid van de met propellers bevestigde sneeuwscooters voor transport. In 1930 ondernam Wegener de vierde expeditie naar Groenland met een team van veertien leden. De andere ontdekkingsreizigers onder zijn leiding bestudeerden het Arctische weer en maten de dikte van de ijskap boven Groenland. Grote werken Hoewel Alfred veel bijdragen aan de wetenschappelijke wereld heeft geleverd in zijn rol als meteoroloog, was zijn belangrijkste bijdrage het voorstel van de 'Continental Drift'-theorie. Hoewel zijn ideeën, dat de huidige continenten deel uitmaakten van een supercontinent en dat de landmassa's van elkaar wegzweefden naar hun recente posities, aanvankelijk bekritiseerd werden, maar uiteindelijk door de wetenschappelijke gemeenschap werden geaccepteerd. Persoonlijk leven en erfenis Wegener was in 1913 getrouwd met Else Köppen en het echtpaar woonde in Marburg met hun twee dochters Sophie Käte en Lotte. Tijdens de vierde expeditie naar Groenland in 1930 leidde deze beroemde wetenschappelijke ontdekkingsreiziger een team van dertien lokale bewoners van Groenland en zijn meteoroloog Fritz Loewe, om op hondensleden een basisstation in Eismitte te bevoorraden vanuit het Westkamp. Extreme temperaturen trotseerden slechts drie leden van de oorspronkelijke ploeg van vijftien leden naar het basiskamp van Eismite. Op de terugreis naar kamp West werd Wegener vergezeld door Rasmus Villumsen; het duo vertrok op hondensleeën en gebruikte de honden om zichzelf tijdens de reis te voeden. Het duo heeft de reis nooit voltooid en het lichaam van Wegener werd op 12 mei 1931 begraven gevonden door een zoekteam, op weg naar West Camp vanuit Eismitte. Een paar ski's werd gebruikt om de begraafplaats te onderscheiden. Blijkbaar is zijn graf gebouwd door Villumsen, die vervolgens naar het West Camp ging, maar er werd nooit meer iets van vernomen. Na het overlijden van Alfred kreeg zijn broer, Kurt Wegener, de leiding over de expeditie. De beroemde geofysicus is de naamgever voor verschillende hemellichamen, waaronder een krater op de maan en een op de planeet Mars, een asteroïde. Het schiereiland waar zijn kerkhof werd ontdekt, is ook vernoemd naar deze beroemde meteoroloog. De ‘Alfred Wegener Medal & Honorary Membership’ wordt door de ‘European Geosciences Union’ uitgereikt aan wetenschappers die een uitzonderlijke bijdrage hebben geleverd op het gebied van aard-, planetaire en hydrologische wetenschappen. Trivia John Buchan baseerde een aflevering op de vierde en laatste Groenlandse expeditie van de Wegener in zijn roman 'A Prince of the Captivity'
