Verjaardag: 29 april , 1951
Overleden op leeftijd: 49
Zonneteken: stier
Ook gekend als:Ralph Dale Earnhardt sr.
Geboren land: Verenigde Staten
Geboren in:Kannapolis, North Carolina, Verenigde Staten
Beroemd als:Raceautocoureur
Citaten Door Dale Earnhardt Schoolverlaters
Hoogte: 6'1'(185cm),6'1 'Slecht'
Familie:Echtgenoot/Ex-:Brenda Lorraine Gee, Latane Brown, Teresa Earnhardt
vader:Ralph Earnhardt
moeder:Martha Coleman
broers en zussen:Randy Earnhardt
kinderen: Noord Carolina
Doodsoorzaak: Auto ongeluk
Oprichter/mede-oprichter:Dale Earnhardt, Inc.
Meer feitenonderscheidingen:ESPY Award voor beste chauffeur - 2004
NASCAR's meest populaire coureursprijs - 2011-2010-2009
Aanbevolen voor jou
Dale Earnhardt Jr. Danica Patrick Jimmie Johnson Jeff GordonWie was Dale Earnhardt?
Dale Earnhardt werd geboren uit een NASCAR Grand National-kampioen, Ralph Earnhardt. Zijn racecarrière begon met een hausse op de Winston Cup toen hij de titel 'Rookie of the Year' won. Hij won ook zijn eerste kampioenschap in de Winston Cup, die hij meerdere opeenvolgende jaren won en hij werd de enige autocoureur die deze prestatie heeft behaald. Interessant is dat hij drie jaar later in films verscheen met andere NASCAR-coureurs in een racekomedie genaamd 'Stroker Ace'. Na jaren van verschillende pogingen won hij eindelijk de Daytona 500 en verscheen al snel in zijn tweede film getiteld 'BASEketeball'. Hij won verschillende races in heel de VS en waagde zich ook in de auto-industrie en verwierf drie auto's met de toevoeging van Michael Waltrip. In een van zijn races kreeg Earnhardt een enorm ongeluk waarbij hij veel gewond raakte. Hij verraste zijn fans en collega's en keerde de volgende week terug op het circuit en toonde zijn ijver en toewijding aan de sport. Tot op heden blijft hij de meest gevierde NASCAR-coureur. Na zijn traumatische dood als gevolg van een auto-ongeluk in een van zijn races, leeft zijn erfenis nog steeds voort. Scroll verder voor meer interessante informatie over deze persoonlijkheid.
Aanbevolen lijsten:Aanbevolen lijsten:
Beste NASCAR-coureurs aller tijden
Afbeelding tegoed https://www.biography.com/people/dale-earnhardt-9542044 
Afbeelding tegoed http://www.legacy.com/news/celebrity-deaths/article/dale-earnhardt-the-intimidator 
Afbeelding tegoed https://www.caranddriver.com/features/a15139000/dale-earnhardt-19512001/ 
Afbeelding tegoed https://abc7news.com/sports/dale-earnhardt-sr-remembering-nascar-star-who-died-15-years-ago/1206198/ 
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dale_Earnhardt_-_NASCAR_Photography_By_Darryl_Moran.jpg (Darryl Moran [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)])
Afbeelding tegoed https://www.instagram.com/p/CL7XuFqh7V0/ (gearchiveerd3)
Afbeelding tegoed http://blog.pennlive.com/patriotnewssports/2011/02/were_were_you_when_dale_earnha.htmlAmerikaanse sporters Amerikaanse autocoureurs Stier Mannen Carrière In 1975 begon deze ambitieuze racer zijn carrière met de 'Winston Cup' in de langste race, de 'World 600'. Hij maakte zijn eerste verschijning op de Charlotte Motor Speedway in North Carolina als een professionele racer. In 1978 kreeg hij zijn grote doorbraak in het racen voor de 'World 600 Cup' in Charlotte. Hij had een andere coureur vervangen die als zevende eindigde in de 'Firecracker 400'-race, waardoor hij uiteindelijk werd opgemerkt vanwege zijn talent. Het jaar daarop trad hij toe tot de Rod Osterlund Racing voor een rookieseizoen, won een race in Bristol en eindigde als 7e in het klassement. Hij had een nieuwe chef, Doug Richert, in zijn tweede seizoen toen hij verschillende races won in Atlanta, Bristol, Nashville en Charlotte. In 1981 eindigde hij 7e in de Richard Childress Racing voor het seizoen. De volgende twee jaar worstelde hij en had hij de slechtste tijd van zijn carrière. Eindelijk had hij twee jaar later de 'Daytona 500' gewonnen. In 1984 won hij zes keer in verschillende steden en eindigde hij als achtste en vierde in de races in Martinsville. Het jaar daarop won hij ook enkele races. In 1986 won hij zijn tweede 'Winston Cup Championship', waarna hij vijf races won en in de top 5 en top 10 eindigde. Hij had nu het 'NASCAR'-record voor het moderne tijdperk gevestigd. In 1988 racete hij met een nieuwe sponsor genaamd 'GM Goodwrench' en dit seizoen verdiende hij een nieuwe bijnaam 'The Man in Black'. Dit jaar won hij 3 keer en het jaar daarop won hij vijf keer. In 1990 won hij op de ‘Busch Clash’ en ‘Gatorade Twin 125s’. Dit seizoen van 'Daytona 500' won hij negen races en nog een 'Winston Cup'. Verder lezen hieronder Hij won zijn volgende 'Winston Cup' in 1991 en scoorde 195 punten met slechts vier overwinningen. Hij won slechts één keer bij de 'Coca-Cola 600' in Charlotte en stond in 1992 op een lage carrière met 12e in de punten. In hetzelfde jaar huurde hij Andy Petree in als de nieuwe bemanningsleider en was nu dicht bij het winnen van de 'Daytona 500'. ' nog eens. Hij scoorde zes overwinningen en won nog een 'Winston Cup'. In 1994 won hij nog een 'Winston Cup' en won de titel met 400 extra punten. Dit was ook zijn laatste NASCAR-kampioenschap. In 1995 won hij vijf races op de 'Daytona 500' en eindigde dit seizoen op de vijfde plaats. In 1996 domineerde hij de Speedweeks, maar eindigde uiteindelijk als tweede in de 'Dayton 500'. Hij volgde deze op door te winnen in Rockingham en Atlanta. Dit seizoen kreeg hij een zwaar ongeval tijdens de ‘DieHard 500’-race in Talladega. Hij weigerde de hoop te verliezen vanwege zijn ongeluk en werd de week daarop zelf in Indianapolis gezien. Hoewel hij aan de leiding was, verloor hij uiteindelijk omdat hij moe werd vanwege zijn fysieke verwondingen. In 1997 won hij geen enkele race. Het jaar daarop won hij echter eindelijk de 'Daytona 500'. In 2000 behaalde hij twee overwinningen in Atlanta en werd hij tweede tijdens races in Richmond en Martinsville. 
Lees hieronder verder Prijzen en prestaties In het jaar 1979 won Earnhardt zijn eerste prijs, de 'Winston Cup Series' 'Rookie of the Year'. Hij was de 'Champion of the Winston Cup Series in het jaar 1980 en won de titel zeven jaar later voor de tweede keer. In de jaren 1986-1993 won hij driemaal de Coca-Cola 600-titel. Van 1990 tot 1994 won hij achtereenvolgens het kampioenschap in de Winston Cup Series. Hij was vier keer de IROC-kampioen van het jaar 1990-2000. In 2001 won hij de titel van 'Winston Cup Series Most Popular Driver'. Het jaar daarop werd hij opgenomen in de 'Motorsports Hall of Fame of America'. Hij werd de inductee van 'International Motorsports Hall of Fame' in 2006 en de 'NASCAR Hall of Fame' in 2010. Persoonlijk leven en erfenis Earnhardt was net zeventien toen hij in 1968 met zijn eerste vrouw Latane Brown trouwde. Het echtpaar kreeg een zoon genaamd Kerry Earnhardt. Het paar scheidde echter in de vier jaar later. Het jaar daarop na zijn scheiding, in 1971, trouwde hij met zijn tweede vrouw Brenda Gee. Het echtpaar kreeg twee kinderen genaamd Kelley King en Dale Earnhardt Jr. Hij scheidde van Brenda en trouwde in 1982 met zijn derde en laatste vrouw Teresa Houston. Hij had nog een dochter met haar genaamd Taylor Nicole. Earnhardt stierf op 49-jarige leeftijd bij een ongeval tijdens de ‘Daytona 500’. Na het ongeval bevestigde een autopsie dat hij was overleden als gevolg van het trauma aan zijn hoofd 
