Verjaardag: 1 november , 1949
Leeftijd: 71 jaar,71-jarige mannen
Zonneteken: Schorpioen
Ook gekend als:David Walter Foster
Geboren in:Victoria, Brits-Columbia, Canada
Beroemd als:Musicus
Citaten Door David Foster componisten
Hoogte: 5'11'(180cm),5'11 'Slecht'
Familie:
Echtgenoot/Ex-:1972-1981 - BJ Cook, 1982-1986 - Rebecca Dyer, 1991-2005 - Linda Thompson, 2011-2017 - Yolanda Hadid
vader:Maurice Foster
moeder:Eleanor Foster
broers en zussen:Jaymes Foster
kinderen:Allison Jones Foster, Amy S. Foster, Erin Foster, Jordan Foster, Sara Foster
Stad: Victoria, Canada
Oprichter/mede-oprichter:143 records
Meer feitenonderwijs:universiteit van zuid Californië
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Claire Elise Bo... Het weekend Alanis Morisette Bryan AdamsWie is David Foster?
David Walter Foster, OC, OBC is een multi-Grammy-winnende muzikant, componist, songwriter en arrangeur uit Canada. Gedurende het grootste deel van zijn bijna vijf decennia lange carrière was hij een van de weinige sleutelfiguren van de moderne westerse muziek die de meeste, zo niet alle, recente veranderingen heeft beïnvloed. Een muzikaal wonderkind, zijn opleiding was zorgvuldig samengesteld om zijn talent aan te vullen. Foster begon op vierjarige leeftijd met pianolessen en volgde negen jaar later het muziekprogramma van de Universiteit van Washington. In 1974 verhuisde hij naar Los Angeles als lid van de band 'Skylark', en na de eerste en onvermijdelijke jaren van strijd, ontving hij zijn eerste Grammy Award in 1980. Sindsdien heeft hij gouden en platina-albums gemaakt voor onder meer Earth, Wind & Vuur; Natalie Cole; Michael Bolton; Zegel; Kenny Rogers; Dolly Parton; Chicago; Zaal & Oates; Brandewijn; en ’N Sync en tijdloze klassieke liedjes geschreven voor verschillende blockbuster-films, waaronder ‘The Bodyguard’; 'Stedelijke cowboy'; en ‘St. Elmo's vuur'. Tussen 2012 en 2016 was hij voorzitter van Universal's Verve Music Group, waarmee hij een nieuwe pluim op zijn pet toevoegde. Onlangs heeft hij zich aangesloten bij de jury van 'Asia's Got Talent'.
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:DavidFosterHWOFSept2012.jpg (Angela George [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)])
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:David_Foster_(32685299744).jpg (Gage Skidmore uit Peoria, AZ, Verenigde Staten van Amerika [CC BY-SA 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)])
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:DavidFosterMar10.jpg (Angela George [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)])
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:David_Foster_by_Gage_Skidmore.jpg (Gage Skidmore [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)])
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:DavidFosterHWOFMay2013.jpg (Angela George [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)])
Afbeelding tegoed http://www.prphotos.com/p/AES-078091/david-foster-at-rascal-flatts-honored-with-a-star-on-the-hollywood-walk-of-fame-on-september- 17-2012.html? & Ps = 7 & x-start = 16 (Andrew Evans)
Afbeelding tegoed http://www.prphotos.com/p/PRN-065331/david-foster-at-15th-annual-andre-agassi-foundation-for-education-s-grand-slam-for-children-benefit-concert- -aankomsten.html? & ps = 9 & x-start = 2 (PRN)KunstLees hieronder verderMannelijke muzikanten Schorpioen Muzikanten Canadese componisten Carrière David Foster sloot zich aan bij Skylark, een popgroep, waar hij keyboard speelde. Ze brachten hun titelloze debuutalbum uit in 1972. 'Wildflower', een nummer van het album werd een top tien hit in 1973. De groep ging in 1973 uit elkaar en Foster werkte vervolgens samen met George Harrison in diens albums 'Extra Texture' (1975). ) en 'Thirty Three & 1/3' (1976), en heeft bijgedragen aan het album 'I Am' (1979) van Earth, Wind & Fire. De jaren tachtig waren een druk decennium voor de muzikale maestro. Hij produceerde twee albums voor The Tubes: 'The Completion Backward Principle' (1981) en 'Outside Inside' (1983). Hij speelde ook een belangrijke rol in de opkomst van de Amerikaanse rockband 'Chicago', die 'Chicago 16' (1982), 'Chicago 17' (1984) en 'Chicago 18' (1986) produceerde. Hij werkte nauw samen met de zanger van de band, Peter Cetera, bij het schrijven van het nummer 'Glory of Love' (1986). In een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Rolling Stone in 1985 werd Foster uitgeroepen tot de meester van... bombastische popkitsch'. In 1986 ontving hij zijn eerste Oscar-knik voor 'Glory of Love'. Het werd gezongen door Cetera en werd opgenomen in 'The Karate Kid Part II'. Twee jaar later componeerde hij het themalied voor de XV Olympische Winterspelen, getiteld 'Winter Games'. Foster en zijn toenmalige vrouw Linda Thompson schreven mee aan 'I Have Nothing', dat werd gezongen door Whitney Houston in de film 'The Bodyguard' (1992). Hij sloot in 1995 een contract met Warner Brothers dat hem hielp bij het opzetten van zijn eigen boetieklabel, 143 Records, met zijn toenmalige manager Brian Avnet als chief executive. Hij werkte samen met Kenneth 'Babyface' Edmonds aan de compositie van 'The Power of the Dream', het officiële lied voor de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta. In 2001 werkte hij samen met Lara Fabian en het Vancouver Symphony Orchestra om Engelstalige, Franstalige en tweetalige versies van het Canadese volkslied, 'O Canada', te produceren. Samen met zijn dochter Amy Foster-Gilles schreef hij 'I'll Make It Up As I Go'. Het nummer werd gebruikt in de Robert De Niro en Marlon Brando starrer 'The Score' (2001). Het vader-dochterduo en Beyoncé componeerden het nummer 'Stand Up for Love', dat het volkslied werd voor Wereldkinderdag. Foster sloeg een nieuwe pagina in zijn carrière om door begin 2010 de voorzitter van Universal's Verve Music Group over te nemen. Met de visie om van het legendarische jazzlabel het eerste label te maken voor zowel industrieveteranen als veelbelovende nieuwe talenten, verwelkomde hij Andrea Bocelli, Diana Krall, Natalie Cole, Sarah McLachlan en Smokey Robinson in de kudde. Hij en Verve gingen in 2016 uit elkaar na de reorganisatie van de platenmaatschappij. Hij diende op de reality-wedstrijdshow 'American Idol' als gastmentor in april 2005 en verscheen vervolgens op 'Nashville Star' als gastjury. Hij organiseerde de PBS-special getiteld 'Hit Man: David Foster & Friends' in december 2008. Foster en andere bekende artiesten traden op tijdens het evenement. Verder lezen hieronder In 2011 werd hij onderdeel van Andrea Bocelli's live-album, 'Concerto: One Night in Central Park'. Sinds 2015 zit hij in de jury van ‘Asia’s Got Talent’.
Canadese muzikanten Canadese popmuzikanten Canadese platenproducenten Grote werken David Foster werkte samen met de Amerikaanse zangeres Natalie Cole om het album 'Unforgettable... with Love' uit 1991 te produceren, dat het uitzonderlijk goed deed in de pop-, jazz- en r&b-markten, bovenaan de Amerikaanse Billboard 200 en Amerikaanse Billboard Top Jazz Albums-hitlijsten stond en # 5 positie op de Amerikaanse Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums-hitlijst. Het won ook zes Grammy Awards in 1992 en speelde een cruciale rol bij het claimen van de Producer of the Year, Non-Classical-onderscheiding. Met ingang van 2009 heeft het album RIAA 7x platina-certificering behaald. Prijzen en prestaties David Foster heeft maar liefst 47 Grammy-nominaties ontvangen en 16 gewonnen, waaronder drie Producer of the Year Awards. Hij werd in 1995 onderscheiden met de Order of British Columbia en in 1998 met de Order of Canada. Voor 'The Prayer' van 'Quest for Camelot' ontving hij de Best Original Song Award tijdens de 1998 Golden Globe Awards. In 2003 won hij de Primetime Emmy Award voor Outstanding Original Music and Lyrics voor 'The Concert for World Children's Day' (gedeeld met Linda Thompson). Foster werd in 2010 opgenomen in de Songwriters Hall of Fame. In 2013 kreeg hij een Hollywood Walk of Fame Star. 
Priveleven David Foster is vier keer getrouwd en vader van vijf biologische dochters en grootvader van vier kleindochters en drie kleinzonen. De naam van zijn eerste kind is Allison Jones Foster, die werd geboren toen Foster in 1970 20 was. Hij werd gedwongen haar direct na de geboorte af te staan voor adoptie. Hij zou haar de komende 30 jaar niet meer ontmoeten. Hij trouwde in 1972 met zijn eerste vrouw, zangeres/schrijver B.J. Cook, en heeft met haar een dochter genaamd Amy Foster-Gillies (geboren in 1973). Na hun scheiding in 1981, trouwde hij met Rebecca Dyer op 27 oktober 1982. Ze schonk het leven aan hun dochters Sara in 1981, Erin in 1982 en Jordan in 1986. Foster en Dyer scheidden in 1986. In 1991 trouwde hij met songwriter/tekstschrijver Linda Thompson. De verbintenis duurde 14 jaar voordat ze in 2005 scheidden. Hij vond zijn vierde vrouw in het Nederlandse model Yolanda Hadid, met wie hij trouwde op 11 november 2011 tijdens een ceremonie met een thema van 11/11/11. Ze vroegen eind 2015 een echtscheiding aan en deze werd in mei 2017 afgerond. In 1985 richtte Foster de David Foster Foundation op, die zich richt op het bieden van financiële steun aan Canadese gezinnen met kinderen die levensreddende orgaantransplantatie nodig hebben. Trivia Foster is een goede vriend van de Italiaanse tenor Andrea Bocelli, zijn favoriete zanger aller tijden.onderscheidingen
Golden Globe Awards| 1999 | Beste originele nummer - film | Zoektocht naar Camelot (1998) |
| 2003 | Uitstekende muziek en teksten | Het concert voor Wereldkinderdag (2002) |
| 2011 | Beste traditionele popzangalbum | Winnaar |
| 2008 | Beste traditionele popzangalbum | Winnaar |
| 1997 | Beste instrumentale arrangement met begeleidende zang | Winnaar |
| 1997 | Album van het jaar | Winnaar |
| 1994 | Producent van het Jaar | Winnaar |
| 1994 | Best Instrumental Arrangement Begeleidende Vocal(s) | Winnaar |
| 1994 | Record van het Jaar | De lijfwacht (1992) |
| 1994 | Album van het jaar | Winnaar |
| 1992 | Album van het jaar | Winnaar |
| 1992 | Record van het Jaar | Winnaar |
| 1992 | Producent van het Jaar, (niet-klassiek) | Winnaar |
| 1987 | Beste instrumentale arrangement begeleidende zang | Winnaar |
| 1987 | President's Merit Award (Michael Greene, Pres.) | Winnaar |
| 1985 | Producent van het jaar, niet-klassiek | Winnaar |
| 1985 | Best Instrumental Arrangement Begeleidende Vocal(s) | Winnaar |
| 1983 | Beste Cast Show Album | Winnaar |
| 1980 | Beste Rhythm & Blues-nummer | Winnaar |
