Biografie Elizabeth Taylor

Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Snelle feiten

Verjaardag: 27 februari , 1932





Overleden op leeftijd: 79

Zonneteken: vis



Ook gekend als:Dame Elizabeth Rosemond Taylor

Geboren land: Engeland



Geboren in:Hampstead

Citaten Door Elizabeth Taylor humanitaire



Familie:

Echtgenoot/Ex-:Conr, Eddie Fisher (m. 1959-1964), John Warner (m. 1976-1982),ISFP



Stad: Londen, Engeland

Lees hieronder verder

Aanbevolen voor jou

Richard Burton Larry Fortensky Mike Todd Kate Winslet

Wie was Elizabeth Taylor?

De uitdrukking 'getalenteerde schoonheid' geeft Elizabeth Rosemond Taylor en haar leven het beste weer. Hoewel het haar verbluffend mooie gezicht en magnetische aantrekkingskracht was die haar naar de wereld van de showbizz trokken, was haar vruchtbare carrière die meer dan zes decennia omvatte te danken aan haar geweldige prestaties, uitzonderlijk talent en inherente creativiteit. Als artiest van geboorte was acteren een intrinsiek onderdeel van de persoonlijkheid van deze mooie actrice. Ze nam de gewaden van een actrice aan nog voordat ze de dubbele cijfers van haar leeftijd had bereikt en rust zoals ze zeggen is geschiedenis. Tegen de tijd dat ze tiener werd, was ze een ster op zich met de grootste hit van het jaar, 'National Velvet' in haar kat. Terwijl journalisten haar versierden met de titel van 'kostbaar juweel van Hollywood', noemden regisseurs en collega-acteurs haar 'One-Shot Liz' vanwege haar vermogen om een ​​scène in één take op te nemen. Wat interessant is om op te merken in haar carrièregrafiek, is dat, in tegenstelling tot andere artiesten, de overgang van een kindacteur naar een adolescente ster en van een adolescente ster naar een reguliere actrice soepel en naadloos verliep. Ze heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten in alle drie de fasen van haar carrière met films, die een cultstatus hebben gekregen en tegenwoordig als 'klassiekers' worden beschouwd.Aanbevolen lijsten:

Aanbevolen lijsten:

Topacteurs die meer dan één Oscar hebben gewonnen Acteurs in ouderdomsmake-up versus hoe ze eruitzien als ze ouder zijn Elizabeth Taylor Afbeelding tegoed http://www.fanpop.com/clubs/elizabeth-taylor/images/33688482/title/elizabeth-taylor-fanart Afbeelding tegoed http://www.firstpost.com/tag/elizabeth-taylor Afbeelding tegoed https://en.vogue.fr/fashion-culture/fashion-exhibitions/diaporama/19-elizabeth-taylor-films-everyone-should-see/49380 Afbeelding tegoed https://www.harpersbazaar.com/culture/features/g5333/vintage-elizabeth-taylor-photos/?slide=7 Afbeelding tegoed https://www.harpersbazaar.com/culture/features/g5333/vintage-elizabeth-taylor-photos/?slide=8 Afbeelding tegoed https://www.harpersbazaar.com/culture/features/g5333/vintage-elizabeth-taylor-photos/?slide=10TijdLees hieronder verderVissen Actrices Britse Actrices Amerikaanse Actrices Carrière Op negenjarige leeftijd begon ze te filmen voor haar debuutfilm, 'There's One Born Every Minute', die in 1942 werd uitgebracht. Haar contract met Universal Studio werd verbroken toen ze na de film werd ontslagen. Ze gaf toen een screentest voor de MGM. Toen ze hetzelfde doormaakte, kreeg ze een langdurig contract met de studio aangeboden. Haar eerste film onder de MGM-vlag was de release uit 1943, 'Lassie Come Home'. De film werd uitzonderlijk goed ontvangen aan de kassa. Vervolgens was ze te zien als Helen Burns in de remake van de Charlotte Brontë-roman 'Jane Eyre'. In 1943 speelde ze in de MGM-productie 'The White Cliffs of Dover'. Terwijl haar eerdere films een succes waren, kwam de echte doorbraak met 'National Velvet', dat in 1944 uitkwam. Gecast tegenover Mickey Rooney en Angela Lansbury, oogstte de film enorm succes met een brutowinst van ongeveer $ 4 miljoen. Het succes van 'National Velvet' leidde ertoe dat ze de natuurlijke keuze was voor de dierenfilm 'Courage of Lassie' uit 1946. De film repliceerde het succesverhaal. In 1947 en 1948 gaf ze krachtige uitvoeringen in een aantal films, waarmee ze haar reputatie als adolescente acteur vestigde. De laatste film die haar in een adolescente rol portretteerde, was de Amerikaanse klassieker 'Little Women'. Tijdens haar tienerjaren wilde ze stoppen met acteren en een normaal leven leiden, net als andere kinderen, en een opleiding volgen. Haar moeder had echter een hekel aan en berispte het idee. De overgang van een adolescent naar een volwassene was naadloos voor deze verbluffend mooie en getalenteerde dame. Haar eerste film als volwassene was 'Conspirator'. Hoewel de film gebombardeerd werd aan de kassa, werd haar optreden geprezen door critici. Het jaar 1950 markeerde de release van de komedie 'The Father of the Bride'. Naast Spencer Tracy en Joan Bennett, was het haar eerste succesvolle film als volwassene. Verder lezen hieronder De release uit 1951, 'A Place in the Sun', zorgde voor een revolutie in de Amerikaanse cinema en katapulteerde haar positie verder. Ze werd geprezen en bewonderd om haar lovenswaardige uitvoering door zowel het publiek als de critici. Post het glorieuze succes van 'A Place in the Sun', ze speelde in enkele van de vergeetachtige projecten zoals 'The Barefoot Contessa', 'I'll Cry Tomorrow ', 'Callaway Went Thataway', 'Liefde is beter dan ooit' en 'Rhapsody. De films faalden vreselijk aan de kassa. De in 1954 uitgebrachte film 'The Last Time I Saw Paris' was de enige goedmaker voor de neerwaartse sprong die haar carrièregrafiek had gemaakt. De film was enigszins succesvol in de box office. Haar verlangen naar een substantiële rol eindigde met het epische 'Giant' van George Stevens, dat in 1956 uitkwam. Hierna was ze te zien in succesvolle films als 'Raintree County', 'Cat on a Hot Tin Roof', 'Suddenly, Last Summer ' en 'Butterfield 8'. 'Butterfield 8' was haar laatste film onder het MGM-contract dat 18 jaar duurde. De reeks succesvolle films zorgde ervoor dat ze de top tien van succesvolle acteurs bereikte, een positie die ze ook het volgende decennium behield. In 1966 speelde ze de hoofdrol in de film 'Who's Afraid of Virginia Woolf?' tegenover Robert Burton. Haar vertolking van het karakter van Martha werd zeer gewaardeerd om de authenticiteit die ze eraan bracht. Na het geweldige succes van 'Who's Afraid of Virginia Woolf?' speelde ze samen met Burton in verschillende kaskrakers, waaronder 'The V.I.P.s', 'The Sandpiper' en 'The Taming of the Shrew'. De films oogstten in totaal $ 200 miljoen aan de kassa. Aan het einde van het decennium flopten echter verschillende van haar films aan de kassa. Sommige hiervan waren 'Doctor Faustus', 'The Comedians', 'Boom!', 'Reflections in a Golden Eye' en 'The Only Game in Town'. Het decennium van de jaren 1970 zag haar in theatrale films en films gemaakt voor tv. In de jaren tachtig sprong ze terug naar het grote scherm met de film 'The Mirror Crack'd'. Ze was later te zien in 'Malice in Wonderland' en 'Poker Alice'. Verder lezen Hieronder ‘The Flintstones’, uitgebracht in 1994, was haar laatste bioscoopfilm. Tegen het einde van de jaren negentig en het begin van de nieuwe eeuw speelde ze in een aantal televisieseries, soapseries en animatieseries. In 2007 werd ze gekoppeld aan James Earl Jones in het toneelstuk Love Letters van A.R Gurney. Het stuk werd in wezen opgevoerd om geld in te zamelen voor de AIDS Foundation. Citaten: Leven,Dol zijn op Britse zakenvrouwen Britse ondernemers Amerikaanse zakenvrouwen Grote werken Haar eerste grote doorbraak op het witte doek was met de film ‘National Velvet’. De film werd alom gewaardeerd en had een brutowinst van ongeveer US $ 4 miljoen aan de kassa. Haar films met Burton, 'Who's Afraid of Virginia Woolf?', 'The V.I.P.s', 'The Sandpiper' en 'The Taming of the Shrew', waren kaskrakers. Ze oogstten immense positieve recensies en vergaarden ongeveer 200 miljoen dollar aan de kassa.Britse vrouwelijke ondernemers Vrouwelijke film- en theaterpersoonlijkheden Britse film- en theaterpersoonlijkheden Prijzen en prestaties Tijdens haar leven werd ze talloze keren gefeliciteerd voor haar buitengewone bijdrage aan de cinema. Ze won tweemaal Academy Awards, een Golden Globe Award, BAFTA Award en Screen Actors Guild Award. In 1987 werd ze onderscheiden met het prestigieuze Franse Legioen van Eer en drie jaar later werd ze benoemd tot Dame Commander of the Order of the British Empire. In 2001 ontving ze de Presidential Citizens Medal. Later in 2007 werd ze ingewijd in de California Hall of Fame. Citaten: Jij,Dol zijn op,Nodig hebben,I Britse vrouwelijke film- en theaterpersoonlijkheden Amerikaanse vrouwelijke film- en theaterpersoonlijkheden Vissen Vrouwen Persoonlijk leven en erfenis Ze liep acht keer door het gangpad met zeven echtgenoten. Conrad 'Nicky' Hilton was de eerste en werd gevolgd door Michael Wilding, Mike Todd, Eddie Fisher, Richard Burton, met wie ze twee keer trouwde, John Warner en Larry Fortensky. Ondanks haar extravagante lijst van echtgenoten had ze affaires en buitenechtelijke relaties met belangrijke mannen en vooraanstaande persoonlijkheden, waaronder Glenn Davis, Howard Hughes, Frank Sinatra, Henry Kissinger en Malcolm Forbes. Ze werd gezegend met drie kinderen, waaronder twee zonen en een dochter en een geadopteerd meisje Maria. Ze kampte sinds de jaren vijftig met ernstige medische problemen. Ze had 20 grote operaties ondergaan en was minstens 70 keer opgenomen in het ziekenhuis. In 2004 kreeg ze de diagnose congestief hartfalen. Vijf jaar later onderging ze een hartoperatie. In 2011 blies ze haar laatste adem uit na hartfalen. Ze werd begraven in Forest Lawn Memorial Park in Glendale, Californië, in een privé-joodse ceremonie. Trivia Deze getalenteerde Hollywood-actrice met violette ogen gaf een aantal onvergetelijke hits als tienerster en mainstream actrice, waaronder 'National Velvet', 'Who's Afraid of Virginia Woolf?' en 'BUtterfield 8'.

onderscheidingen

Academy Awards (Oscars)
1967 Beste Actrice in een Hoofdrol Wie is er bang voor Virginia Woolf? (1966)
1961 Beste Actrice in een Hoofdrol Butterfield 8 (1960)
Golden Globe Awards
1974 Wereldfilmfavoriet - Vrouw Winnaar
1960 Beste Actrice - Drama Plotseling, afgelopen zomer (1959)
BAFTA Awards
1967 Beste Britse Actrice Wie is er bang voor Virginia Woolf? (1966)