Verjaardag: 26 dec ,1194
Overleden op leeftijd: 55
Zonneteken: Steenbok
Geboren in:Iesi, Marche, Italië
Beroemd als:heilige Romeinse keizer
Keizers en koningen Italiaanse mannen
Familie:Echtgenoot/Ex-:Bianca Lancia, Constance van Aragon, Isabella II van Jeruzalem, Isabella van Engeland
vader:Hendrik VI, keizer van het Heilige Roomse Rijk
moeder:Constance, koningin van Sicilië
kinderen:Anna van Hohenstaufen, Conrad IV van Duitsland, Enzo van Sardinië, Henry (VII) van Duitsland, koning van Sicilië, Manfred, Margaretha van Sicilië
Stierf op: 13 december ,1250
plaats van dood:Castel Fiorentino, Apulië, Italië
Oprichter/mede-oprichter:Universiteit van Napels Federico II
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Victor Emmanuel... Karel V, Heilige... Karel IV van S... HadrianusWie was Frederik II, de Heilige Roomse keizer?
Frederik II was een machtige Heilige Roomse keizer van het middeleeuwse tijdperk die vaak werd aangeduid als 'stupor mundi' of wereldwonder. Hij droeg ook de titel van koning van de Romeinen. Hij werd op driejarige leeftijd tot koning van Sicilië gekroond met zijn moeder, Constance van Hauteville als regent. De culturele en politieke aspiraties van Frederik II waren verstrekkend. Hij werd koning van Italië, Duitsland en Bourgondië. Hij werd ook de koning van Jeruzalem door zijn huwelijk en associatie met de Zesde Kruistocht. Zijn niet-aflatende inspanningen om een machtige gecentraliseerde Italiaanse staat op te richten, resulteerden vaak in conflicten met het pausdom en de stedelijke centra van Italië, wat resulteerde in een lange en bittere oorlog met de pausen en andere vijanden. Hij werd vaak aangevallen en kreeg vier keer te maken met excommunicatie. Hij werd door paus Gregorius IX als antichrist bestempeld. Frederik II was een groot beschermheer van kunst en wetenschap. Hij was een polyglot die Siciliaans, Grieks, Latijn, Arabisch, Frans en Duits kon spreken. Kort na zijn dood viel zijn dynastie uiteen en stierf zijn erfgenaam uit en kwam er een einde aan het 'Huis van Hohenstaufen'.
Afbeelding tegoed http://www.fh-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost13/FridericusII/fri_arsp.html 
Afbeelding tegoed Frederik II, keizer van het Heilige Roomse Rijk (Door Neapolis 93 (Eigen werk) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons)
Vorig Volgende Jeugd en vroege leven Hij werd geboren op 26 december 1194 in Iesi, Italië, als zoon van keizer Hendrik VI en Constance van Hauteville en werd gedoopt in Assisi. Tijdens zijn kinderjaren in 1196 werd hij door de prinsen van Frankfurt tot koning van de Duitsers gekozen, maar Hendrik VI slaagde er niet in de steun van de prinsen te verwerven om de opvolging van zijn zoon erfelijk te maken. Zijn vader stierf in september 1197, waarna het anders zo sterke Romeinse rijk door turbulentie ging. Op 17 mei 1198 werd hij op tweejarige leeftijd tot koning van Sicilië gekroond, terwijl Constance van Hauteville de regent van haar zoon werd. Ze verbrak de band van Sicilië met die van het rijk en met Duitsland door de Duitse raadgevers terug te sturen en de aanspraak van Frederik op het rijk en de Duitse troon op te geven. Dit werd gevolgd door de verkiezing van twee rivaliserende koningen - Otto van Brunswick en Philip van Schwaben. Constance benoemde paus Innocentius III als bewaker van Frederik II en ook als regent van het rijk van Sicilië dat onder de heerschappij van het pausdom stond. Hij kwam onder de voogdij van Cencio, die later paus Honorius III werd. De volgende jaren was Sicilië getuige van anarchisme met lokale baronnen, pauselijke leiders, Duitse kapiteins en steden Pisa en Genua die krachtig vochten om de controle over het land te verwerven. De turbulentie duurde tot november 1206 toen de keizerlijke kanselier Palermo overnam en het land regeerde in naam van Fredrick II. Lees hieronder verder Carrière In 1208 werd hij meerderjarig verklaard en met een troep ridders, die hij door zijn huwelijk ontving, herwon hij de controle over Sicilië en Zuid-Italië, die eerder waren ingenomen door avonturiers en lokale baronnen. Hij was in staat om enkele van de koninklijke gebieden te herstellen die tijdens zijn minderjarigheid uit de hand waren gelopen. Gedurende deze periode waren de betrekkingen tussen hem en de paus gespannen. In 1209 kroonde paus Innocentius III Otto van Brunswijk tot keizer van het Heilige Roomse Rijk. Tijdens 1210-11 kwam Otto op als een bedreiging voor Sicilië en daagde hij de inspanningen van Fredrick II uit en viel het koninklijke domein binnen. Otto van Brunswijk trok zich echter terug toen de prinsen van Duitsland Otto ontsloegen en Frederik II tot koning verkozen. In maart 1212 kroonde hij zijn jaar oude zoon Hendrik VII tot koning van Sicilië en vertrok naar Duitsland. Al snel veroverde hij Zuid-Duitsland en werd herkozen als koning van Duitsland in Frankfurt door de meerderheid van de prinsen die volgde op zijn kroning in Mainz op 9 december 1212. In juli 1214 versloeg hij Otto in de slag bij Bouvines. In 1215, gekozen door de Duitse vorsten, werd hij op 23 juli in Aken tot koning gekroond. Om een einde te maken aan de Successieoorlog hielp hij Eudes III, hertog van Bourgondië en Filips II van Frankrijk in 1218 en in deze achtervolging viel hij Lotharingen binnen, veroverde Theobald, de hertog van Lotharingen en Nancy en verbrandde Nancy. Op 22 november 1220 werd hij door Honorius III tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond in de Sint-Pieterskerk, Rome, terwijl Hendrik, zijn oudste zoon, de titel van koning der Romeinen droeg. Hij verleende aanzienlijke voordelen en voordelen aan de Italiaanse geestelijken en verklaarde wetten om ketters tegen te gaan. Hij deed pogingen om zijn regentschap op Sicilië te consolideren, in tegenstelling tot zijn belofte aan paus Innocentius III om Sicilië van het rijk los te maken. Hij herriep een aantal voordelen van de baronnen. Van 1222 tot 1224 overmeesterde hij de Saraceense rebellen die later zijn trouwe onderdanen werden en hem beschermden tegen de invloed van het pausdom. Zijn heerschappij zag de bouw van een reeks kastelen, versterkte grenzen, uitbreiding van havens, het opzetten van een marine, de inrichting van een aantal koopvaardijschepen en het nemen van maatregelen om de handel onder controle van de staat te brengen. Lees hieronder verder Hij stichtte de eerste Europese staatsuniversiteit in 1224 in Napels waar kandidaten werden opgeleid voor zijn nieuw opgerichte ambtenarij. Zijn relatie met het pausdom werd langzaam gespannen na zijn vertraging van zijn kruistocht zoals beloofd aan paus Honorius III, die later escaleerde toen hij tijdens de Diet van Cremona in 1226 zijn koninklijke claim op Lombardije opnieuw bevestigde. Hij vertrok in september 1227 op kruistocht op aanhoudend verzoek van paus Gregorius IX, maar werd door de paus geëxcommuniceerd toen hij terugkeerde vanwege gezondheidsproblemen. Hij ging uiteindelijk op kruistocht in 1228 en sloot een verdrag in Jaffa waarbij Jeruzalem, Bethlehem en Nazareth aan de christenen werden overgedragen terwijl de moslims de 'moskee van Omar' behielden. In 1229 werd hij de koning van Jeruzalem. De paus veroordeelde het verdrag echter en stuurde een pauselijk leger om het regentschap van Fredrick binnen te vallen. In 1230 vestigde hij zich bij het pausdom door het 'Verdrag van San Germano' te ondertekenen. In 1231 slaagde hij erin een nieuwe wet op Sicilië op te richten, 'Liber Augustalis'. De conflicten in Italië en Duitsland tijdens 1230-1250 waren getuige van een geschil tussen Fredrick II en zijn zoon Hendrik VII, waaronder de gevangenschap van Hendrik VII in 1235. Uitgifte van een stuk land dat een koninklijke rechtbank oprichtte, zijn excommunicatie door paus Gregorius IX en zijn inbeslagname van de meeste van de pauselijke staten volgden. Frederik II was een groot beschermheer van kunst en wetenschap en met de hulp van de Siciliaanse poëzieschool speelde hij een belangrijke rol in de ontwikkeling van de literatuur. Hij vaardigde in 1241 het 'Edict van Salerno' uit dat de beroepen van artsen en apotheker wettelijk afbakende. Hij schreef een boek ‘De Arte Venandi cum Avibus’ dat handelde over valkerij. Persoonlijk leven en erfenis Hij trouwde met Constance van Aragon op 15 augustus 1209 in Messina, Sicilië. Hun zoon Hendrik VII werd geboren in 1211. Op 9 november 1225 trouwde hij met zijn tweede vrouw Yolande van Jeruzalem in Brindisi, Apulië en het echtpaar kreeg twee kinderen, Margareta geboren op november 1226 en Conrad IV geboren op 25 april 1228. Op juli Op 15 december 1235 trouwde hij met zijn derde vrouw Isabella van Engeland in Worms, Duitsland. Ze kregen vier kinderen - Jordon geboren in 1236, Anges geboren in 1237, Henry Otto geboren op 18 februari 1238 en Margaret geboren op 1 december 1241 van wie de eerste twee kinderen de kindertijd niet overleefden. Hij had een lange relatie met Bianca Lancia, die hem drie kinderen baarde, Constance (Anna), Manfred en Violante. Hij had verschillende andere minnaressen met wie hij veel buitenechtelijke kinderen had. Op 13 december 1250 stierf hij en werd begraven in een sarcofaag in de kathedraal van Palermo.
