Verjaardag: 20 augustus , 1933
Leeftijd: 87 jaar,87-jarige mannen
Zonneteken: Leeuw
Ook gekend als:George John Mitchell Jr.
Geboren land: Verenigde Staten
Geboren in:Waterville, Maine, Verenigde Staten
Beroemd als:Voormalig senator, advocaat
advocaten diplomaten
Familie:
Echtgenoot/Ex-:Heather MacLachlan (m. 1994), Sally Heath (m. 1961 - afd. 1987)
vader:George John Mitchell sr.
moeder:Mary Saad
kinderen:Andrea Mitchell, Andrew Mitchell, Claire Mitchell
ONS. Staat: Maine
Meer feitenonderwijs:Georgetown University Law Center (1961), Bowdoin College (1954), Bates College
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Joe Biden Donald Trump Arnold Zwart... Andrew CuomoWie is George J. Mitchell?
George J. Mitchell is een Amerikaanse politicus, advocaat, auteur en diplomaat. Hij heeft gediend als senator (1980-1995) en leider van de meerderheid van de senaat (1989-1995). Hij was speciaal adviseur en gezant voor het 'Vredeproces in Noord-Ierland' en speelde een belangrijke rol bij het tot stand komen van het 'Belfast / Goede Vrijdag-akkoord'. Hij was ook speciaal gezant voor de 'Vrede in het Midden-Oosten'. Geboren en getogen in Maine, kreeg hij in zijn vroege leven te maken met ontberingen en studeerde rechten aan een avondschool. Terwijl hij als advocaat werkte, raakte hij ook betrokken bij de politiek en werd later senator. Als senator werd hij zes opeenvolgende jaren verkozen tot 'het meest gerespecteerde lid van de senaat' door tweeledige senior congresleden. Hij ontving talloze onderscheidingen, waaronder de 'Presidential Medal of Freedom', de hoogste burgerlijke onderscheiding die door de Amerikaanse regering wordt toegekend voor zijn bijdrage aan 'Northern Ireland Peace'. Hij was de kanselier van de 'Queen's University', Belfast, Northern Ierland, gedurende 10 jaar, en was ook voorzitter van 'The Walt Disney Company' en 'DLA Piper Law Firm'. Hij is mede-oprichter van 'Bipartisan Policy Center' en oprichter van het 'Mitchell Institute'.
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:GeorgeJMitchellPortrait.jpg (Publiek domein)
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:George_Mitchell_in_Tel_Aviv_July_26,_2009.jpg (U.S. Department of State uit de Verenigde Staten [Public domain])
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Special_Envoy_Mitchell_Meets_With_Israeli_Prime_Minister_(4063444149).jpg (U.S. Department of State uit de Verenigde Staten [Public domain])
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=dzp3y0vt6EU (Eagleton Instituut voor Politiek)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=VvkpH7Q37qE (Verenigde Staten Instituut voor Vrede)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=xMwa1v2dkd8 (Raad voor Buitenlandse Betrekkingen)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=SWW6Nl0oPMg (colbygoldfarbcenter)Amerikaanse leiders Amerikaanse advocaten Amerikaanse diplomaten Carrière Van 1960 tot 1962 werkte Mitchell als procesadvocaat in de antitrustafdeling van het ministerie van Justitie, Washington DC. In 1962 begon hij te werken als uitvoerend assistent van senator Edmund Muskie uit Maine. In 1964 begon Mitchell te werken voor het privaatrechtelijke advocatenkantoor 'Jensen, Baird, Gardner and Henry' in Portland, Maine. Naast zijn advocatuur bleef hij ook geïnteresseerd in de politiek. Tijdens 1966-1968 was hij staatsvoorzitter voor de 'Maine Democratic Party'. Tijdens Muskie's vice-presidentiële campagne in 1968 en presidentiële nominatie in 1972 werkte hij als plaatsvervangend campagneleider. Mitchell ging door met zijn advocatenpraktijk tot 1977. Hij was in 1971 'assistant county Attorney' voor Cumberland County. In 1974 vocht hij voor de zetel van gouverneur van Maine, maar verloor van een onafhankelijke kandidaat. In 1977 benoemde president Carter Mitchell als 'Procureur van de Verenigde Staten' voor Maine. In 1979 benoemde de president hem tot ‘US District Court Judge’ in Northern Maine. Hoewel het een levenslange functie was, nam Mitchell ontslag in 1980, toen hij werd benoemd tot lid van de Amerikaanse senaat om Muskie's termijn als senator te voltooien (Muskie was later minister van Buitenlandse Zaken van de VS geworden). Na het voltooien van zijn termijn, betwistte Mitchell en won de verkiezingen met 61% stemmen voor een volledige termijn als senator. In 1984 werd hij gekozen als voorzitter van het 'Democratic Senatorial Campaign Committee'. Hij hielp de partij 8 nieuwe zetels en een 55-45 meerderheid in de Senaat te veroveren, dus werd hij tot 'vice-president pro tempore' benoemd in het 100e Amerikaanse congres. Tijdens zijn termijn als senator was Mitchell lid van de commissies financiën, veteranenzaken, milieu en openbare werken. In 1987 kreeg hij nationale aandacht vanwege zijn deelname aan de hoorzitting van de 'Iran-Contra Committee' in de Senaat en zijn kritiek op Oliver North. In 1988 werd Mitchell voor de tweede keer tot senator gekozen met 81% stemmen - het hoogste voor elke Maine-kandidaat. De Democratische Partij verkoos hem tot 'Senaatsmeerderheidsleider', een functie die hij vanaf 1989 bekleedde en bekleedde tot 1995. Tijdens zijn ambtstermijn hielp hij bij het opnieuw goedkeuren van de 'Clean Air Act' en het aannemen van de 'Americans with Disabilities Act'. de verkiezingen van 1994. Toen rechter Harry Blackmun zijn pensionering aankondigde, bood president Clinton hem een benoeming aan bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, maar hij wees het aanbod af en verklaarde dat hij wilde helpen bij voorstellen voor hervorming van de gezondheidszorg. Na zijn pensionering uit de senaat trad hij toe tot het advocatenkantoor 'Verner, Liipfert, Bernhard, McPherson and Hand' in Washington DC. In 1995 werd Mitchell speciaal adviseur van president Clinton op het gebied van Ierland en van 1996 tot 2000 werd hij benoemd tot 'Independent Voorzitter van de Noord-Ierse Vredesbesprekingen.” Hij leidde het team naar het “Belfast Peace Agreement of Good Friday Agreement”, dat werd aanvaard door zowel Ierland als het VK. Mitchell werd geëerd met verschillende onderscheidingen, waaronder de hoogste burgerlijke onderscheiding door de Amerikaanse regering, 'Presidential Medal of Freedom'; ere-Ridderschap in de 'Orde van het Britse Rijk', 'The Philadelphia Liberty Medal', de 'UNESCO Peace Prize', onder andere. In 2000-2001 werd Mitchell benoemd tot voorzitter van de ‘International Fact-Finding Committee on Violence in Middle East’. Het werk van de commissie resulteerde in ‘The Mitchell Report’ (2001). [In 2009 benoemde president Obama hem tot 'Speciale gezant voor de vrede in het Midden-Oosten]. Mitchell werd aangesteld om onderzoeken te leiden naar het gebruik van prestatieverhogende medicijnen door MLB-spelers. Hij presenteerde zijn rapport in 2007 (met namen van veel prominente spelers). In 2007 was Mitchell mede-oprichter van het 'Bipartisan Policy Center', samen met andere voormalige meerderheidsleiders van de Senaat. Hij is ook de oprichter van het 'Mitchell Institute' in Portland, Maine. Mitchell was tien jaar kanselier van de Queen's University in Belfast, Noord-Ierland. Hij was president van 'Economic Club of Washington DC', voorzitter van 'International Crisis Group' en tevens voorzitter van de raad van bestuur van 'The Walt Disney Company'. Hij zat in de raad van bestuur van 'Boston Red Sox' en directeur voor verschillende bedrijven, waaronder Xerox, Federal Express, Staples, Unilever en anderen. Hij is partner en voorzitter van het multinationale advocatenkantoor 'DLA Piper'. Hij is ere-co-voorzitter van het 'World Justice Project'.Amerikaanse politieke leiders Leeuw Mannen Gezins- en persoonlijk leven Mitchell was getrouwd met Sally Heath en het echtpaar had een dochter, Andrea. Na 26 jaar huwelijk scheidde hij van Sally in 1987. Hij verloofde zich met een sportmanagementconsulent Heather MacLachlan en trouwde vervolgens met haar op 10 december 1994. Ze hebben een zoon, Andrew, en een dochter, Claire. In 2007 werd bij Mitchell een laaggradige prostaatkanker vastgesteld.
