Verjaardag: 7 juni , 1909
Overleden op leeftijd: 85
Zonneteken: tweeling
Ook gekend als:Jessie Alice Tandy
Geboren land: Engeland
Geboren in:Londen
Beroemd als:Actrice
Actrices Britse vrouwen
Hoogte: 5'4'(163cm),5'4' teven
Familie:Echtgenoot/Ex-: Londen, Engeland
Doodsoorzaak: Kanker
Meer feitenonderwijs:Guthrie Theater
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Hume Cronyn Kate Winslet Carey Mulligan Lily JamesWie was Jessica Tandy?
Jessica Tandy was een bekende in Engeland geboren Amerikaanse toneel-, film- en televisieactrice. Ze debuteerde als toneelactrice op 18-jarige leeftijd en werd binnen de kortste keren de toast van het West End. Tijdens haar vroege carrière deelde ze het podium met legendarische acteurs als Laurence Oliver en Arthur John Gielgud. Maar ze merkte dat ze geen rol meer speelde toen ze tijdens de Tweede Wereldoorlog naar de VS verhuisde. De droge periode hield aan, zelfs nadat ze met haar tweede echtgenoot naar Hollywood was verhuisd. Als onvoldoende mooi voor het sterrendom beschouwd, begon ze uiteindelijk bijrollen te doen. Haar eerste succes kwam met 'A Streetcar Named Desire', een toneelstuk dat eind 1947 in New York City debuteerde. Daarna kwam haar carrière op gang en trad ze op in tal van toneelstukken, films en televisieshows, en ontving ze vele prijzen. Ze werd de oudste actrice die een Oscar in de wacht sleepte voor haar werk in 'Driving Miss Daisy'.
Afbeelding tegoed https://www.pinterest.co.uk/pin/396387204680336379/ 
Afbeelding tegoed https://www.imdb.com/name/nm0001788/ 
Afbeelding tegoed https://www.pinterest.com/pin/215258057167773040/ 
Afbeelding tegoed https://rateyourmusic.com/artist/jessica-tandy 
Afbeelding tegoed https://en.wikipedia.org/wiki/Jessica_TandyTweelingen Vrouwen Vroege carriere Op 22 november 1927 maakte Jessica Tandy, tot dan toe bekend onder haar geboortenaam Jessie Alice Tandy, haar professionele debuut als Sara Manderson in 'The Manderson Girls'. Het stuk, opgevoerd in Playhouse Six, een klein theater in een achterkamertje in Soho, leverde haar een uitnodiging op van het Birmingham Repertory Theatre. Na een korte periode bij het Repertory begon haar carrière snel te vorderen. In 1929 debuteerde ze in het West End en kreeg ze een rol in 'The Rumour' van C.K. Monroe. In 1930 maakte ze haar Broadway-debuut en verscheen als Toni Rakonitz in 'The Matriarch'. Het was tijdens deze reis dat ze haar naam veranderde van Jessie in Jessica op voorstel van de producent van het stuk, Lee Shubert. Bij haar terugkeer naar Engeland werd ze uitgenodigd door de Oxford University Dramatic Society om Olivia te spelen in Shakespeare's 'Twelfth Night'. Hoewel ze het aanbod accepteerde, verlangde ze ernaar om altviool te spelen. In 1932 speelde ze op sensationele wijze de rol van Manuela, een onstuimig schoolmeisje, in 'Children in Uniform' van Christa Winsloe. Haar vertolking was zo intens dat het publiek na één optreden te ontroerd was om te klappen en stil bleef zitten, zelfs nadat de show was afgelopen. In 1932 debuteerde ze in een film, als dienstmeisje in 'The Indiscretions of Eve'. Gedurende deze periode bleef ze optreden in hedendaagse toneelstukken, waarvan ze in meer dan twee dozijn optrad. Tegelijkertijd begon ze haar vaardigheden in klassiekers aan te scherpen, vooral in Shakespeare. Het was een droom die uitkwam voor haar toen ze werd gevraagd om te verschijnen als Viola in de Old Vic in februari 1934 en in het Manchester Hippodrome in april. In november verscheen ze als Ophelia in het legendarische toneelstuk 'Hamlet' van John Gielgud, dat werd opgevoerd in het New Theatre. In februari 1937 verscheen Jessica als Viola in Tyrone Guthrie's 'Twelfth Night' en deelde het podium met Laurence Olivier. Ze speelde ook de rol van Sebastian. In hetzelfde jaar speelde ze opnieuw samen met Laurence Oliver in 'Henry V', in de rol van Katherine. In 1938 verscheen ze in haar tweede film, 'Murder in the Family', waarin ze de rol van Ann Osborne vertolkte. Ondertussen bleef ze op het podium werken. Tegen die tijd was ze de toast van West End geworden. Lees hieronder verder In 1940 verscheen Tandy als Cordelia met Arthur John Gielgud in 'King Lear' en als Miranda in 'Tempest' in Old Vic. Kort daarna werd de theaterzaal zwaar beschadigd door Duitse bombardementen en werden alle voorstellingen stopgezet. In hetzelfde jaar eindigde haar huwelijk in een scheiding. In Amerika In 1940, na het accepteren van een uitnodiging om te schitteren in het toneelstuk 'Jupiter Laughs', verhuisde Jessica Tandy naar New York City met haar zes jaar oude dochter. Door de aanhoudende Tweede Wereldoorlog mocht ze heel weinig geld het land uit meenemen, wat tot grote financiële stress leidde. In september 1940 opende 'Jupiter Laughs' op Broadway in het Biltmore Theatre. Ze verscheen daarin als Dr. Mary Murray. Ondanks dat ze het goed deed, kreeg ze geen andere rol vanwege een Broadway-beperking die buitenlandse acteurs dwong zes maanden te wachten tussen twee optredens. Ze begon nu prinses Nadia te spelen in het radioprogramma 'Mandrake the Magician', dat vanaf 11 november 1940 werd uitgezonden op het Mutual Broadcasting System. Later zei ze: 'Dat was een zware tijd. Het deed er verschrikkelijk toe dat ik de kost moest verdienen en ik kon het niet.' In april 1942 keerde ze terug naar het podium en verscheen als Cattrin in 'Yesterday's Magic'. In hetzelfde jaar trouwde ze met Hume Cronyn en verhuisde ze naar Hollywood, waar Cronyn een rol had gekregen in Alfred Hitchcocks 'Shadow of a Doubt'. In Hollywood werd Tandy niet mooi genoeg gevonden om een ster te zijn. In feite kreeg ze de eerste twee jaar geen enkele rol. Eindelijk, in 1944, kreeg ze een bijrol in 'The Seventh Cross', een film waarin haar man Cronyn speelde als Paul Roeder. Tot 1947 bleef Tandy in verschillende films in zijrollen verschijnen. Ze was Louise Kane in 'The Valley of Decision' (1945), Kate Leckie in 'The Green Years' (1946), Peggy O'Malley in 'Dragonwyck' (1946) en Nan Britton in 'Forever Amber' (1947). Succes Jessica Tandy's geluk veranderde toen ze in januari 1946 verscheen in Tennessee Williams' 'Portrait of a Madonna' in het Las Palmas Theatre, Hollywood. Haar optredens trokken de aandacht van William en hij bood haar de rol van Blanche DuBois aan in zijn volgende productie, in 'A Streetcar Named Desire'. 'A Streetcar Named Desire' debuteerde op 3 december 1947 in het Ethel Barrymore Theatre in New York City. Het was een groot succes voor Tandy die een Tony Award won voor haar rol. Een recensie door Brooks Atkinson in The New York Times beschreef haar optreden niet alleen fantastisch, maar ook 'bijna ongelooflijk waar. Verder lezen hieronder In 1948 kreeg ze haar eerste hoofdrol in de film 'A Woman's Vengeance', waarin ze verscheen als Janet Spence. Vervolgens speelde ze in 1950 de rol van Catherine Lawrence in 'September Affair'. Tegelijkertijd bleef ze optreden op het podium en verscheen ze als Hilda Crane in de Broadway-productie met dezelfde naam in 1950. Ondanks haar succes in 'Streetcar', werd ze over het hoofd gezien toen het stuk in 1951 werd verfilmd. ze verscheen in hetzelfde jaar als Frau Lucie Maria Rommel in 'The Desert Fox: The Story of Rommel'. In 1951 verscheen ze ook als Agnes in 'The Fourposter', een toneelstuk met twee personages, dat op 24 oktober in het Ethel Barrymore Theatre werd geopend. Hume Cronyn speelde haar toneelechtgenoot, Michael. Daarna werkte het man-vrouw-duo mee aan een aantal toneelproducties. Eind jaren vijftig verscheen Tandy in twee films, 'The Glass Eye' en 'The Light in the Forest', evenals in drie afleveringen van de tv-anthologiereeks 'Alfred Hitchcock Presents'. Ze kreeg lovende kritieken voor haar rol in de Broadway-productie 'Five Finger Exercise'. 'Hemingway's Adventures of a Young Man' (1962) was haar volgende belangrijke werk. Tandy verscheen erin als Helen Adams en ontving een Golden Globe-nominatie voor de rol. Alfred Hitchcock's film, 'Birds' (1963), en Edward Elbee's Pulitzer Prize winnende toneelstuk, 'A Delicate Balance' (1966), waren haar twee andere belangrijke werken uit deze periode. Ze begon de jaren zeventig door te verschijnen als Marjorie in 'Home' (1971) en als de mond in de dramatische monoloog 'Not I' van Samuel Beckett (1972). In het laatste stuk, geheel in het zwart gekleed. Haar tanden waren gecoat en gepolijst omdat de hele focus op haar mond was. In 1977 verscheen ze als Fonsia Dorse in 'The Gin Game' en won er twee prestigieuze prijzen voor. Ondertussen was ze ook in twee films verschenen; als zichzelf in 'Bicentennial Minute for 31 August 1775, Destruction of Boston's Liberty Tree' (1975) en als Edna Shaft in 'Butley' (1976). De jaren tachtig waren een druk decennium voor Tandy en haar carrière nam plotseling een opwaartse wending. In 1982 won ze nog twee prestigieuze prijzen voor haar rol van Annie Nations in de Broadway-productie van 'Foxfire'. In 1983 verscheen ze als Amanda Wingfield in het toneelstuk 'The Glass Menagerie'. Tijdens de vroege jaren 1980, verscheen ze ook in een aantal films, zoals 'Honky Tonk Freeway', 'The World volgens Garp', 'Still of the Night', 'Best Friends', 'The Bostonians' en 'Terror in de gangpaden'. Toen werd ze in 1895 geprezen voor haar rol in 'Cocoon'. Verder lezen hieronder In 1986 speelde ze de rol van Lady Elizabeth Milne in 'The Petition', waarvoor ze haar laatste Tony Award-nominatie voor beste actrice in een toneelstuk ontving. In 1987 verscheen ze in twee films; 'Foxfire' en 'Batteries niet inbegrepen', die voor beide prijzen winnen. In 1989 beleefde ze haar grootste triomf, toen ze verscheen als Daisy Werthan in 'Driving Miss Daisy'. Daarvoor, in 1988, was ze te zien in 'The House on Carroll Street' en 'Cocoon, the Return'. In 1990 werd bij Tandy eierstokkanker vastgesteld. Desondanks bleef ze acteren en verscheen ze in 'The Story Lady' en 'Fried Green Tomatoes' in 1991. Ze ontving verschillende prijsnominaties voor haar uitvoeringen in beide films. Ondanks haar ziekte en leeftijd bleef ze acteren en verscheen ze in 'Used People' in 1992 en 'To Dance with the White Dog' in 1993. In 1994 verscheen ze als zichzelf in een documentaire getiteld 'A Century of Cinema'; en twee films, 'Camellia' en 'Nobody's Fool'. De laatste twee films werden postuum uitgebracht. Grote werken Jessica Tandy is vooral bekend van haar film 'Driving Miss Daisy' uit 1989. Verschijnend als Daisy Werthan, een ouder wordende en koppige Zuid-Joodse matrone, ontving ze zeven prijzen en drie nominaties voor haar werk. Ze werd ook de oudste actrice die een Academy Award won. Gezins- en persoonlijk leven Op 22 oktober 1932 trouwde Jessica Tandy met de Engelse acteur Jack Hawkins. Het echtpaar had een dochter genaamd Susan. Het huwelijk liep na acht jaar op de klippen en hun scheiding werd uitgesproken op 2 januari 1940. In september 1942 trouwde Tandy met de Canadese acteur Hume Cronyn en bracht de volgende 52 jaar met hem door. Het echtpaar had twee kinderen; dochter Tandy Cronyn en zoon Christopher Cronyn. Ze werd Brits en werd in 1952 Amerikaans staatsburger. In de laatste vier jaar van haar leven worstelde Tandy met eierstokkanker. Ze leed ook aan glaucoom en angina. Zij stierf op 11 september 1994 op 85-jarige leeftijd. Trivia In 1927 ontving Tandy voor haar rol in 'The Manderson Girls' een salaris van twee pond per week; maar van dat geld moest ze vijf elegante kostuums kopen. Omdat zulke elegante jurken te duur waren voor haar financiële situatie, moest ze ze zelf naaien.Jessica Tandy-films
1. De vogels (1963)
(Horror, Mysterie, Drama, Romantiek)
2. Het zevende kruis (1944)
(Oorlog, Drama)
3. De vallei van de beslissing (1945)
(Drama)
4. De groene jaren (1946)
(Drama)
5. Gebakken Groene Tomaten (1991)
(Drama)
6. Butley (1974)
(Romantiek, Drama)
7. De wereld volgens Garp (1982)
(Komedie drama)
8. September-affaire (1950)
(Romantiek, Drama)
9. De woestijnvos: het verhaal van Rommel (1951)
(Drama, Oorlog, Biografie)
10. Drakenwijk (1946)
(Drama, Mysterie, Romantiek, Thriller)
onderscheidingen
Academy Awards (Oscars)| 1990 | Beste Actrice in een Hoofdrol | Mejuffrouw Daisy rijden (1989) |
| 1990 | Beste Prestaties door een Actrice in een Film - Komedie of Musical | Mejuffrouw Daisy rijden (1989) |
| 1988 | Outstanding Lead Actress in een miniserie of een Special | Vos vuur (1987) |
| 1991 | Beste actrice | Mejuffrouw Daisy rijden (1989) |
