Verjaardag: 9 januari , 1878
Overleden op leeftijd: 80
Zonneteken: Steenbok
Ook gekend als:John Broadus Watson
Geboren land: Verenigde Staten
Geboren in:Travelers Rest, South Carolina, Verenigde Staten
Beroemd als:Psycholoog
psychologen Amerikaanse mannen
Familie:
Echtgenoot/Ex-:Mary Ickes (m. 1901-1920), Rosalie Rayner (m. 1921-1935)
vader:Pickens Butler
moeder: zuid Carolina
Meer feitenonderwijs:Johns Hopkins University, Greenville Senior High School, de Universiteit van Chicago, Furman University
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Emma Watson Willem Moulton... Carol S. Dweck Martin SeligmanWie was John B. Watson?
John B. Watson was een Amerikaanse psycholoog die het idee van methodologisch behaviorisme conceptualiseerde, dat de basis legde voor de psychologische school van behaviorisme. Hij was de redacteur van 'Psychological Review' van 1910 tot 1915. Hij werkte in de reclame nadat zijn academische carrière aan de Johns Hopkins University abrupt eindigde na een affaire. Hij promootte een objectieve wetenschappelijke benadering van het behaviorisme met zijn toespraak aan de Columbia University, getiteld 'Psychology as the Behaviorist Views It'. Hij ondersteunde de geconditioneerde reflexhypothese in het boek 'Behaviorism' en pionierde in de gedragsanalyses van de ontwikkeling van kinderen, een onderwerp waarover werd gedebatteerd na de publicatie van zijn boek 'Psychological Care of Infant and Child'. Hij legde de nadruk op opvoeding in het nature-nurture-debat met zijn eugenetische tijdgenoten. Ook deed hij uitgebreid onderzoek naar het gedrag van dieren. Hij is vooral bekend door het uitvoeren van het controversiële 'Little Albert'-experiment om zijn ideeën over conditionering van emoties te ondersteunen.
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:John_Broadus_Watson.JPG (Onbekend (foto van vóór 1923) Watson, volgens de link in de bron, verliet Johns Hopkins in 1921 (op slechte voorwaarden). Dit is een foto van hem daar. [Public domain]) Jeugd en vroege leven John Broadus Watson werd geboren op 9 januari 1878 in Travelers Rest, South Carolina, als de vierde van zes kinderen van Pickens Butler en Emma Kesiah Watson. Zijn vader, een alcoholist die affaires had met Indiaanse vrouwen, verliet het huis toen hij 13 was. Zijn religieuze moeder had hem vernoemd naar een baptistenpredikant en hoopte dat hij er ook een zou worden; haar strikte opvoeding en religieuze opleiding maakten hem echter in plaats daarvan een atheïst. Om haar kinderen betere kansen te bieden, verkocht zijn moeder hun boerderij en verhuisde ze naar Greenville, South Carolina, waardoor hij verschillende mensen kon ontmoeten, wat bijdroeg aan zijn psychologische theorieën. Hoewel hij geen goede leerling was op school, kon hij dankzij de connecties van zijn moeder naar de Furman University en volgde hij een paar psychologiecursussen. Hoewel hij geen sociale vaardigheden had en weinig vrienden maakte, deed hij grote inspanningen om academisch te verbeteren nadat hij op 16-jarige leeftijd naar de universiteit ging en voor zichzelf zorgde door verschillende banen op de campus te nemen. Hij studeerde af op 21-jarige leeftijd en bracht een jaar door op een eenkamerschool die hij Batesburg Institute had genoemd, waar hij zowel de directeur, de conciërge als de klusjesman was. Nadat hij was aanbevolen om filosofie te studeren bij John Dewey, diende hij met succes een verzoekschrift in bij de president van de Universiteit van Chicago voor toelating. Hij overwoog om samen te werken met de radicale bioloog Jacques Loeb, maar werkte uiteindelijk onder supervisie van psycholoog James Rowland Angell en fysioloog Henry Donaldson. Hij werd ook sterk beïnvloed door het werk van Ivan Pavlov, met name de relatie tussen stimulus en respons, en nam de basisprincipes van Pavlov op in zijn eigen theorieën. Lees hieronder verder Carrière John B. Watson behaalde zijn Ph.D. in 1903 met een proefschrift over 'Animal Education', waaruit bleek dat hersenmyelinisatie bij ratten verband hield met leren, en het was het eerste moderne wetenschappelijke werk over rattengedrag. Hij bleef na zijn afstuderen aan de Universiteit van Chicago en deed een reeks ethologische studies over het gedrag van zeevogels, die later de basis vormden voor ethologie. In 1908 was hij een gerenommeerd onderzoeker op het gebied van diergedrag en hij kreeg een faculteitspositie aangeboden aan de Johns Hopkins University. Bijna onmiddellijk verdiende hij een promotie tot voorzitter van de afdeling psychologie. In 1913 publiceerde hij het belangrijke artikel 'Psychology as the Behaviorist Views It', of 'The Behaviorist Manifesto', waarin het behaviorisme werd gedefinieerd als een objectieve tak van wetenschap op basis van experimenteel onderzoek en waarneembare gegevens. In 1920 werd hem gevraagd de Johns Hopkins University te verlaten nadat zijn schandalige affaire met zijn student Rosalie Rayner in het openbaar nieuws werd. Op 42-jarige leeftijd verloor hij zijn reputatie bij de academische elite en moest hij zijn carrière opnieuw beginnen. Hij verliet de academische wereld en werkte bij het reclamebureau J. Walter Thompson, waar hij van de grond af leerde door als schoenenverkoper in een warenhuis te werken. Hij verdiende binnen twee jaar de functie van vice-president en werkte daar tot zijn 65e. Hij wordt gecrediteerd voor het populariseren van de 'koffiepauze'. Belangrijke bijdragen In zijn boek 'Behaviorism' uit 1930 betoogde John B. Watson dat taal, spraak en geheugen kunnen worden geconditioneerd of aangeleerd door imitatie of door gevoelens en gedragingen te associëren met situaties, objecten en symbolen. Om zijn punt duidelijk te maken, beweerde hij dat hij een dozijn baby's in elk vakgebied kon vormen, maar het citaat van 'twaalf baby's' wordt vaak gedeeltelijk en uit de context gebruikt. In de overtuiging dat emoties fysieke reacties zijn op externe prikkels, voerde hij in 1920 het controversiële 'Little Albert'-experiment uit, waarbij hij een 9 maanden oude jongen angst voor een witte rat opwekte. Hij combineerde het uiterlijk van het dier met een luide knal als stimulus en herhaalde de procedure totdat de jongen niet alleen bang was voor ratten, maar ook voor harige dieren en zelfs voor bontjassen. Het experiment werd controversieel omdat Watson het kind niet van de angst genas, waardoor hij permanent werd aangetast, ook al was hij in staat om de angst van een andere jongen genaamd Peter te elimineren. Verder lezen hieronder Bovendien identificeerden recente onderzoekers 'Little Albert' als Douglas Merritte, die niet 'gezond' was, maar leed aan neurologische stoornissen en op zesjarige leeftijd stierf aan congenitale hydrocephalus, waardoor de effectiviteit van het experiment in twijfel werd getrokken. In 1928 schreef hij het boek 'Psychological Care of Infant and Child', waarin hij vermeldde dat kinderen behandeld moeten worden als jonge volwassenen, maar dat ze moeten worden opgevoed met relatieve emotionele afstandelijkheid. Zijn ideeën zijn echter bekritiseerd door moderne psychologen omdat ze een causale, zakelijke relatie tussen moeder en kind promootten, en het moet ook worden opgemerkt dat hij later spijt had van het schrijven in het veld. Gezins- en persoonlijk leven John B. Watson ontmoette zijn eerste vrouw, Mary Ickes, een zus van politicus Harold L. Ickes, op de graduate school, en trouwde met haar in 1901. Ze kregen twee kinderen, John en Mary Ickes Watson. Mary werd later de moeder van 'Emmy Award'-winnende actrice Mariette Hartley, die de American Foundation for Suicide Prevention oprichtte. In 1920 raakte hij betrokken bij een affaire met zijn beste onderzoeksassistent en afgestudeerde student, Rosalie Rayner, terwijl hij nog steeds getrouwd was met zijn eerste vrouw. Zijn vrouw doorzocht Rayners slaapkamer om zijn liefdesbrieven aan haar te vinden. Kort nadat zijn scheiding was afgerond, trouwde hij in december 1920 met Rayner en kreeg nog twee kinderen met haar: William Rayner Watson en James Broadus Watson. Hij zette zijn relaties met zijn familieleden onder druk door zijn gedragsstudies toe te passen op zijn kinderen. Zijn dochter Mary en twee van zijn zonen, William en James, hadden een zelfmoordpoging gedaan, waarbij William in 1954 stierf. Volgens bronnen was Watson er kapot van en werd hij alcoholist toen zijn tweede vrouw in 1935 stierf. Uit frustratie verbrandde hij alle zijn ongepubliceerde werken toen William zelfmoord pleegde. Hij stierf op 25 september 1958, op 80-jarige leeftijd, op zijn boerderij in Woodbury, Connecticut, waar hij het grootste deel van zijn latere leven had doorgebracht. Hij werd begraven op Willowbrook Cemetery, Westport, Connecticut. Hij koesterde sterke meningen en bitterheid jegens zijn critici, zelfs op hoge leeftijd, en voor zijn dood verbrandde hij de meeste van zijn brieven en persoonlijke papieren. Trivia Kort voor zijn dood werd John B. Watson uitgenodigd in New York om de gouden medaille van de American Psychological Association te aanvaarden voor zijn bijdragen aan de psychologie. Terwijl hij het evenement bijwoonde, stuurde hij zijn zoon om de prijs in ontvangst te nemen uit angst dat hij voor het publiek zou instorten.
