Verjaardag: 6 januari , 1883
Overleden op leeftijd: 48
Zonneteken: Steenbok
Geboren in:Bsharri, Libanon
Beroemd als:Artiest
Citaten Door Khalil Gibran dichters
Familie:vader:Khalil
moeder:Kamila
broers en zussen:Mariana, Peter, Sultana
Stierf op: 10 april , 1931
plaats van dood:New York City, Verenigde Staten
Doodsoorzaak: Tuberculose
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Assi Rahbani Leonora Carrington Auguste Comté EpictetusWie was Khalil Gibran?
Khalil Gibran was een Libanese schilder, dichter, essayist en filosoof. Geboren in een geïsoleerd dorp op de berg Libanon Mutasarrifate, was hij voorbestemd om het grootste deel van zijn leven ver weg van zijn geliefde moederland door te brengen. Toen hij twaalf werd, nam zijn moeder ze mee naar de VS, waar hij zijn formele opleiding begon. Al snel werd hij opgemerkt door de avant-garde kunstenaar en fotograaf Fred Holland Day, onder wiens mentorschap hij begon te bloeien. Maar toen hij zich realiseerde dat hij te veel werd beïnvloed door de westerse cultuur, stuurde zijn moeder hem terug naar Beiroet, zodat hij meer te weten kwam over zijn erfgoed. Bij zijn terugkeer naar de VS hervatte hij het schilderen en had hij zijn debuuttentoonstelling op eenentwintigjarige leeftijd. Vervolgens begon hij te schrijven, eerst in het Arabisch, later in het Engels. Zijn geschriften combineerden elementen van de twee erfenissen en brachten hem blijvende roem. Hoewel hij meer als auteur dan als kunstenaar wordt erkend, had hij meer dan zevenhonderd afbeeldingen getekend. Ondanks dat hij het grootste deel van zijn leven in de VS doorbracht, bleef hij een Libanees staatsburger en het welzijn van zijn vaderland lag hem nauw aan het hart.
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Algunos_miembros_de_Al-Rabita_al-Qalamiyya.jpg (Onbekende auteurOnbekende auteur, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons)
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kahlil_Gibran_1913.jpg (Onbekende auteurOnbekende auteur, Publiek domein, via Wikimedia Commons)
Afbeelding tegoed https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Khalil_Gibran_full.png (Onbekende auteur, Publiek domein, via Wikimedia Commons)ZielLees hieronder verderSteenbok Dichters Libanese artiesten Libanese schrijvers Carrière Toen hij in Libanon woonde, communiceerde Khalil Gibran met Josephine Preston Peabody, een bekende dichteres, die hij eerder had ontmoet op een van de tentoonstellingen van zijn mentor Fred Holland Day. In 1903 hielp ze hem om enkele van zijn werken tentoon te stellen in Wellesley College, Massachusetts. Op 3 mei 1904 hield hij zijn debuuttentoonstelling in Day's studio in Boston. Hier ontmoette hij Mary Elizabeth Haskell, die bekend staat om het helpen van verschillende getalenteerde mensen. Ze was de eigenaar van Miss Haskell's School for Girls en werd later de directrice van de Cambridge School. In de overtuiging dat Gibran een uitstekende toekomst had, begon Haskell hem te betuttelen. Ze leerde hem niet alleen Engels, maar hielp hem ook financieel en gebruikte haar invloed om zijn carrière vooruit te helpen. Hoewel ze tien jaar ouder was dan zij, werden de twee vrienden en dat bleven ze tot aan zijn dood. In de winter van 1904 vloog de studio van Day in brand en werd Gibrans hele portfolio vernietigd. Vervolgens begon hij te schrijven voor een Arabische krant, 'Al-Mouhajir' (de emigrant), en verdiende $ 2 per artikel. Zijn eerste artikel was getiteld 'Ru'ya' (Visie). In 1905 liet Gibran zijn eerste werk publiceren. Getiteld 'Nubthah fi Fan Al-Musiqa', het was een gepassioneerd, maar onvolwassen werk over muziek. Tegelijkertijd begon hij Engels te studeren bij Haskell. In 1906 had hij zijn tweede werk, 'Ara'is al-Muruj' gepubliceerd. Het bevatte drie korte verhalen en werd later vertaald als 'Nymphs of the Valley' en ook als 'Spirit Brides and Brides of the Prairie'. Vanaf datzelfde jaar begon hij ook een column, getiteld 'Dam'a wa'btisama' (Tranen en Gelach). Zijn derde boek, 'Al-Arwah al-Mutamarrida' (Rebellious Spirits) werd gepubliceerd in 1908. Het ging over bepaalde sociale kwesties zoals de emancipatie van de vrouw en het feodale systeem dat gangbaar is in Libanon. Ontevreden over de inhoud dreigde de geestelijkheid thuis hem te excommuniceren. Ook de regering keurde het boek af. Ook in 1908, gefinancierd door Haskell, ging hij naar Parijs om zijn vaardigheden in pastel en olie te verbeteren. Hier werd hij sterk beïnvloed door symboliek en werd hij uitgenodigd om schilderijen bij te dragen aan vele prestigieuze shows. Zijn schilderijen ‘Autumn’ werden door de Société Nationale des Beaux-Arts aanvaard voor een tentoonstelling. In Parijs maakte hij een serie potloodportretten van grote kunstenaars als Auguste Rodin en ontmoette hij veel bekende mensen. Hij voltooide zijn cursussen daar echter niet, maar maakte een rondreis door Engeland voordat hij eind 1910 terugkeerde naar de VS. Verder lezen hieronder In 1911 verhuisde Gibran naar New York, waar hij de rest van zijn korte leven woonde. Vervolgens begon hij te werken aan zijn volgende boek, 'Al-Ajniha al-Mutakassira' (Gebroken Vleugels). Het is zijn langste werk over vrouwenemancipatie. Er wordt aangenomen dat de hoofdpersoon de schrijver zelf is. Eveneens in 1911 richtte Gibran 'Arrabitah Al-Qalamyiah' op, een organisatie die zich inzet voor de promotie van Arabische geschriften en literatuur. Het hielp niet alleen andere Arabische schrijvers, maar Gibran zelf profiteerde enorm van de associaties ervan. Met de release van 'Broken Wings' begon Gibran's roem zich te verspreiden. Hij begon nu te worden gerekend tot de bekendste 'Mahjar' (immigrant Arabische) dichters en werd ook bekend als een reformist. In 1913 richtte Gibran een grote studio op in 51, West Tenth Street, New York. In hetzelfde jaar maakte hij een van zijn beste schilderijen, 'The Hermitage'. In deze periode legde hij echter meer de nadruk op schrijven dan op kunst. In 1914, met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, deed hij een oproep aan zowel de christelijke als de moslimbevolking van Libanon om zich te verenigen en te vechten tegen de Ottomanen. Hij was geagiteerd door het feit dat hij niet kon gaan om deel te nemen aan het gevecht. Toen de grote hongersnood begon, waarbij ongeveer 100.000 mensen in Beiroet en de berg Libanon omkwamen, begon hij geld in te zamelen om de uitgehongerde menigte te helpen. Ondertussen bleef zijn populariteit in New York groeien. In 1916 werd hij de eerste immigrant die lid werd van de literaire raad van 'The Seven Arts Magazine'. Zijn eerste Engelse werk, getiteld 'The Madman: His Parables and Poems', werd in 1918 gepubliceerd. zijn schilderijen in boekvorm. Het heette 'Twenty Drawings' en trok vergelijking met William Blake. Gedurende de jaren twintig bleef Gibran zowel in het Arabisch als in het Engels schrijven. Zijn belangrijkste Arabische werken waren 'Al-Mawakib' (The Processions, 1919), 'Al-'Awāsif' (The Tempests, 1920) en 'Al-Bada'i' waal-Tara'if' (The New and the Marvelous, 1923). 'Forerunner: His Parables and Poems' (1920) en 'The Prophet' (1923) waren twee van zijn Engelse werken uit deze periode. Met de release van 'The Prophet' bereikte Gibran het hoogtepunt van zijn carrière en werd hij een beroemdheid. Lees hieronder verder In de jaren 1920 trouwde Haskell, die tot dusver een belangrijke rol in Gibrans carrière had gespeeld door hem niet alleen financieel te helpen, maar ook bij het bewerken van zijn werken, en verhuisde naar Savanna. Om hem te helpen bij het bewerken, huurde Gibran daarom dichter Barbara Young in (pseudoniem van Henrietta Breckenridge Boughton). Rond deze tijd begon zijn gezondheid te falen. Toch bleef hij werken en publiceerde in 1926 'Sand and Foam' en in 1927 'Kingdom of Imagination' en 'Kalimat Jubran' (Spiritual Sayings). Tegelijkertijd werkte hij in 1926/1927 aan 'Jesus, the Son of Man : His Words and His Deeds as Told and Recorded by They Who Knew Him', publiceerde het in 1928. Daarna publiceerde hij tijdens zijn leven slechts één boek, 'The Earth Gods' (1931). Alle anderen werden postuum gepubliceerd.
Mannelijke filosofen Libanese filosofen Mannelijke kunstenaars en schilders Grote werken Khalil Gibran wordt het best herinnerd voor zijn publicatie 'The Prophet' uit 1923. In dit boek vertelt de dichter over zesentwintig verschillende onderwerpen zoals liefde, huwelijk, kinderen, werk, dood, zelfkennis, eten en drinken, vreugde en verdriet, kopen en verkopen, misdaad en straf, rede en passie door Profeet Almusafa's gesprek met een groep mensen. De eerste editie van het boek, geschreven in het Engels, was binnen twee jaar uitverkocht en tot 2012 waren er alleen al in de Amerikaanse editie negen miljoen exemplaren verkocht. Het is vertaald in veertig talen.Libanese intellectuelen en academici Mannen Steenbok Persoonlijk leven en erfenis Hoewel Khalil Gibran affaires had met tal van vrouwen, bleef hij zijn hele leven vrijgezel. Er wordt aangenomen dat hij na zijn terugkeer uit Parijs in 1910 Mary Elizabeth Haskell ten huwelijk heeft gevraagd, maar zij verwierp het voorstel vanwege hun leeftijdsverschil. In plaats daarvan bleven ze vrienden voor het leven. Hoewel hij het grootste deel van zijn leven in de VS doorbracht, was hij altijd loyaal aan zijn vaderland en nam hij nooit het Amerikaanse staatsburgerschap aan. In zijn testament heeft hij een aanzienlijk bedrag nagelaten voor de ontwikkeling van Libanon, zodat zijn landgenoten niet gedwongen worden te emigreren. Op 10 april 1931 stierf Gibran op 48-jarige leeftijd in New York aan levercirrose en tuberculose. Bij zijn dood verklaarde 'The New York Sun' dat 'A Prophet Is Dead' en de mensen van de stad een tweedaagse wake hielden. Omdat hij de wens had geuit om in Libanon begraven te worden, reisde Mary Haskell samen met zijn overlevende zus Mariana in 1932 naar Libanon. Daar kochten ze het Mar Sarkis-klooster en begroeven hem daar. Het klooster is sindsdien bekend als Gibran Museum. Talrijke gebouwen en parken zoals het Gibran Museum in Bsharri, Gibran Khalil Gibran Garden in Beiroet, Kahlil Gibran Memorial Garden in Washington, D.C., en Gibran Memorial Plaque in Copley Square, Boston, Massachusetts dragen zijn nalatenschap nog steeds. In 1971 publiceerde het Libanese Ministerie van Post en Telecommunicatie een postzegel ter ere van hem. In 1999 richtte de Arab American Institute Foundation Khalil Gibran Spirit of Humanity Awards ter ere van hem op. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan individuen, bedrijven, instellingen en gemeenschappen voor hun werk bij het bevorderen van meer begrip en waardering voor diversiteit en inclusie. 
Citaten: Tijd
