Ho Chi Minh Biografie

Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Snelle feiten

Verjaardag: 19 mei , 1890





Overleden op leeftijd: 79

Zonneteken: stier



Geboren land: Vietnam

Geboren in:Hoang Tru relikwiecomplex, Vietnam



Beroemd als:Voormalig premier en president van de Democratische Republiek Vietnam

Citaten Van Ho Chi Minh Politieke leiders



politieke ideologie:Arbeiderspartij van Vietnam



Familie:

Echtgenoot/Ex-:Tang Tuyet Minh (overleden 1926-1969)

vader:Nguyen Sinh Saci

moeder:Hoang Thi Lening

broers en zussen:Bach Lien, Nguyen Sinh Khiem, Nguyen Sinh Nhuan

Stierf op: 2 september , 1969

plaats van dood:Hanoi, Vietnam

Ideologie: communisten

Oprichter/mede-oprichter:Franse Communistische Partij (FCP)

Meer feiten

onderwijs:Communistische Universiteit van de werkers van het Oosten (1923 - 1925)

Lees hieronder verder

Aanbevolen voor jou

Vo Nguyen Giap Andrew Scheer Enrique Bolaños John Majoor

Wie was Ho Chi Minh?

Ho Chi Minh was een van de prominente Vietnamese communistische revolutionaire leiders, die vochten tegen de koloniale krachten voor de bevrijding van het Vietnamese volk. Zijn bijdrage aan de gemeenschappelijke strijd voor vrede, nationale onafhankelijkheid, democratie en sociale vooruitgang is enorm geweest. Opgegroeid in de confucianistische traditie, reisde Minh de wereld over en bezocht hij talloze steden en plaatsen. Het transformeerde hem als persoon en vormde zijn politieke carrière. Later werd hij premier (1945-1955) en president (1945-1969) van de Democratische Republiek Vietnam (Noord-Vietnam). Hij speelde een belangrijke rol bij de oprichting van de Democratische Republiek Vietnam in 1945, het Volksleger van Vietnam (PAVN) en de Việt Cộng (NLF of VC) tijdens de oorlog in Vietnam. Met zijn revolutionaire ideeën en voorstel van bevrijding leidde Minh vanaf 1941 de Việt Minh-onafhankelijkheidsbeweging en vormde uiteindelijk de door communisten geregeerde Democratische Republiek Vietnam in 1945. Zelfs nadat hij de machtspositie had verlaten, bleef Minh een van de belangrijkste mensen van Vietnam, een zeer gerespecteerde leider die vocht voor een verenigd en communistisch Vietnam.

Ho Chi Minho Afbeelding tegoed http://insidethevietnamwar.weebly.com/ho-chi-minh.html ho-chi-min-105339.jpg Afbeelding tegoed http://nhungdieuthuvi.com/2014/05/nhung-dieu-thu-vi-ve-bac-ho-kinh-yeu/ Afbeelding tegoed https://www.britannica.com/biography/Ho-Chi-Minh Afbeelding tegoed http://www.baomoi.com/Anh-mau-cuc-hiem-ve-mien-Bac-Viet-Nam-truoc-1975-P4/122/8499481.epi Afbeelding tegoed http://www.crossingtravel.com/ho-chi-minh-president-tag985/ Afbeelding tegoed http://hongngu.dongthap.gov.vn/wps/portal/hhn/!ut/p/c0/04_SB8K8xLLM9MSSzPy8xBz9CP0os_jQEDc3n1AXEwN3F2NnA8_AAO9gQ3cvYwNTY_2CbEdFANTFSSY!/?WCM_GLOBAL_CONTEXT=/wps/wcm/connect/HHN/sithuyenhongngu/sitahoctapvalamtheotamguongddhcm/sitatongquat/sitahochiminhtie Afbeelding tegoed https://espressostalinist.com/2013/08/02/the-great-soviet-encyclopedia-on-ho-chi-minh/JongLees hieronder verder Zijn reizen

Nyugen nam de baan aan van keukenhulp op de Franse stoomboot, Amirale de Latouche-Tréville. Toen hij in december 1911 Frankrijk bereikte, probeerde hij zijn geluk om toegelaten te worden tot de Franse koloniale administratieve school, maar tevergeefs. Ontmoedigd besloot hij zijn reis voort te zetten en zette hij zijn werk op schepen voort tot 1917, waarbij hij in die periode vele landen bezocht.

Van 1912 tot 1913 vestigde Nyugen zich in New York en Boston. Nyugen nam klusjes voor zijn brood en in de VS ontmoette Nyugen voor het eerst Koreaanse nationalisten die een groot deel van zijn politieke visie vormden. Tussen 1913 en 1919 verbleef Nyugen in verschillende steden in het Verenigd Koninkrijk, waar hij ondergeschikte banen aannam als ober, bakker, banketbakker enzovoort. Tijdens zijn verblijf in Frankrijk van 1919 tot 1923 nam Nyugen de politiek serieus. Zijn vriend Marcel Cachin, kameraad van de Socialistische Partij, hielp hem daarbij. Nyugen sloot zich aan bij de Vietnamese nationalistische groepering Nguyen Ai Quoc en vocht voor de burgerrechten van het Vietnamese volk. Ze namen de zaak zelfs mee naar de vredesbesprekingen van Versailles, maar zonder veel succes. De mislukking wakkerde in Nyugen de geest aan om te vechten en binnen de kortste keren werd hij een van de leidende figuren van de antikoloniale beweging in Vietnam.

Nyugen ontwikkelde zijn schrijfvaardigheid en begon artikelen en korte verhalen te schrijven. Hij leidde de Vietnamese nationalistische groep en werd het stichtend lid van de Parti Communiste Français (FCP).

Nyugen vertrok in 1923 naar Moskou om zich te laten inschrijven aan de Communistische Universiteit van de Arbeiders van het Oosten. Om in zijn eigen onderhoud te voorzien, ging hij intussen aan de slag bij de Komintern. Het jaar daarop nam Nyugen deel aan het Vijfde Komintern-congres, een functie die hij naar het Chinese Kanton verhuisde. In 1925-26 was Nyugen nauw betrokken bij het organiseren van lessen voor jeugdeducatie en het geven van lezingen aan jonge Vietnamese revolutionairen die in Canton woonden aan de Whampoa Military Academy. In april 1927 begon Nyugen zijn reis naar Zuidoost-Azië, waarbij hij stopte in verschillende steden, waaronder Moskou, Parijs, Brussel, Berlijn, Zwitserland en Italië, om uiteindelijk in juli 1928 in Bangkok, Thailand aan te komen. Hieronder verder lezen Hij reisde ook naar India en later Shanghai in 1929. In 1930 organiseerde Nyugen een bijeenkomst van de vertegenwoordigers van de twee Vietnamese communistische partijen in Hong Kong, om ze samen te voegen tot een verenigde organisatie, de Communistische Partij van Vietnam. Hiervoor werd Nyugen in 1931 in Hong Kong gearresteerd. De onrust veroorzaakt door de actie en Franse druk dwongen de Britten om zijn valse dood in 1932 aan te kondigen. Hierna werd Nyugen voorzichtig vrijgelaten in 1933. Hij verhuisde eerst naar Milaan, waar hij nam een ​​baan in een restaurant, waarna hij zich terugtrok in de Sovjet-Unie. Het was tijdens deze periode dat Nyugen zijn positie in de Komintern verloor en daarmee zijn positie onder de Vietnamese kameraden.

Bij het verkrijgen van toegang tot China, begon Nyugen te dienen als adviseur bij de Chinese communistische strijdkrachten. Het was in 1940 dat Nyugen zijn naam veranderde in Ho Chí Minh, wat Hij die verlicht in het Vietnamees betekent.

Citaten: Zullen onafhankelijkheidsbeweging Minh startte in 1941 een Viet Minh-onafhankelijkheidsbeweging. Met meer dan 10000 leden voerde hij tijdens de Tweede Wereldoorlog vele succesvolle militaire acties uit tegen de Vichy-Franse en Japanse bezetting van Vietnam. In 1945 sloot Minh een deal met Archimedes Patti, een OSS-agent. Volgens het rapport stemde hij ermee in om inlichtingen te verstrekken aan de geallieerden in ruil voor een communicatielijn. Als gevolg van deze deal werden leden van de onafhankelijkheidsbeweging getraind door militaire functionarissen van OSS. In 1945 werd Minh verkozen tot voorzitter van de Voorlopige Regering na de Augustusrevolutie. Gebruikmakend van de nieuwe machtige positie, vaardigde hij een proclamatie van onafhankelijkheid van de Democratische Republiek Vietnam uit. In 1946, toen Ho Chi Minh buiten Vietnam reisde, namen zijn partijgenoten ongeveer 2500 niet-communistische nationalisten gevangen, terwijl enkele duizenden werden gedwongen te vluchten. Daarna werden tal van leiders en mensen van rivaliserende politieke partijen in de gevangenis gezet of verbannen, na een mislukte staatsgreep tegen de Vietminh-regering. Lees hieronder verder Met Vietminh in het middelpunt, werd het bestaan ​​van rivaliserende politieke partijen verboden en dat gold ook voor de lokale overheid. Dit leidde tot de vorming van de Democratische Republiek Vietnam. Democratische Republiek Vietnam Met het aftreden van keizer Bao Dai op 2 september 1945 las Minh de Onafhankelijkheidsverklaring van Vietnam voor. Het geweld van rivaliserende partijen en de Franse strijdkrachten leidde echter tot de afkondiging van de staat van beleg door de Britse bevelhebber-generaal Sir Douglas Gracey, waarop Vietminh-aanhangers reageerden met een algemene staking. Na de massale binnenkomst van 200.000 troepen van het Chinese leger, gaf Minh uiteindelijk toe aan de eis tot ontbinding van de Communistische Partij en de eis voor een verkiezing die zou leiden tot een coalitieregering. De Chinezen liepen echter al snel terug naar China, aangezien Minh een overeenkomst met de Fransen ondertekende waardoor Vietnam werd erkend als een autonome staat in de Indochinese Federatie en de Franse Unie. In samenwerking met de Franse koloniale troepen onderdrukte Vietminh alle niet-communistische partijen, maar slaagde er niet in een vredesovereenkomst met Frankrijk te sluiten. Door Haiphong te bombarderen, maakten de Franse troepen heel duidelijk dat ze niet van plan waren Vietnam de status van een autonome staat te geven. Op 19 december 1946 verklaarde Ho de oorlog aan de Fransen, het begin van de Indochinese Oorlog. De oorlog die meerdere jaren duurde en de Vietminh vernietigden systematisch alle zinvolle infrastructuur. Uiteindelijk kwamen de twee rivalen overeen om te onderhandelen, maar de voorwaarden waren voor beide onaanvaardbaar, wat leidde tot nog zeven jaar oorlog. Ondertussen erkenden de Sovjet-Unie en China de regering van Minh. China stemde er zelfs mee in om Viet Minh-leiders op te leiden en hen te voorzien van benodigdheden om de oorlog te winnen. Met de hulp van China was Viet Minh eindelijk in staat om de Franse troepen te verpletteren en als overwinnaar uit de strijd te komen. Citaten: ZullenLees hieronder verder Presidium en daarna Na de akkoorden van Genève verhuisde de Democratische Republiek Vietnam van Ho Chi Minh naar Hanoi, waar het de regering van Noord-Vietnam vormde en zo met succes een door communisten geleide eenpartijstaat vormde. Ondertussen hergroepeerden de anticommunistische en pro-democratische krachten zich in het Zuiden. De verdeling van Vietnam in Noord en Zuid leidde tot massabeweging. Hoewel de Verenigde Staten een plan voor de eenwording van het land en één enkele verkiezing voor heel Vietnam voorstelden, werd het voorstel door de Noord-Vietnamezen verworpen. De situatie in Noord-Vietnam verslechterde toen mensen hun recht om tegen de regering te spreken moesten loslaten. Elke persoon die dit deed, werd gevangengezet of geëxecuteerd. De door Minh geleide regering introduceerde vervolgens de programma's 'huurverlaging' en 'landhervorming', die erop gericht waren de klassenvijanden van de regering uit te roeien. De slachtoffers van de programma's werden ofwel neergeschoten, of onthoofd of ronduit doodgeslagen. Maar liefst 500.000 Noord-Vietnamezen verloren naar verluidt het leven onder de regering van Minh. In 1959 benoemde Minh Le Duan als waarnemend partijleider. In hetzelfde jaar viel Noord-Vietnam Laos binnen. Hoewel Minh niet langer de macht had, bleef hij niettemin de hele tijd een sleutelfiguur in Vietnam. Minh speelde een belangrijke rol bij de onderhandelingen over het vredesakkoord in 1963 met de Zuid-Vietnamese president Diem. De verhuizing heeft echter niet veel geholpen. In 1964 werd Noord-Vietnam geconfronteerd met groter gevaar vanuit Zuid-Vietnam toen de VS steeds meer troepen stuurden om Zuid-Vietnam in de oorlog te ondersteunen. Het was pas in 1968 dat de onderhandelaars van de VS en Vietnam begonnen te discussiëren over manieren om de oorlog te beëindigen. De onderhandelingen duurden echter tot 1969, omdat het onmogelijk werd om tot een wederzijds voordelige deal te komen. Ondertussen eiste Minh zijn troepen om de oorlog in het zuiden voort te zetten totdat Vietnam herenigd was. Persoonlijk leven en erfenis Ho Chi Minh trouwde op 18 oktober 1926 met een Chinese vrouw, Tang Tuyet Minh. Hoewel de meeste van zijn kameraden bezwaar maakten tegen de unisono, ging Minh er toch mee door. Het stel bleef samen tot april 1927, waarna Minh uit China verhuisde. Hoewel ze allebei probeerden het contact te vernieuwen, werden ze nooit herenigd. Minh leed aan meerdere gezondheidsproblemen, waaronder diabetes, waardoor hij niet actief aan de politiek kon deelnemen. Hij blies zijn laatste adem uit op 2 september 1969 als gevolg van hartfalen in zijn huis in Hanoi. Hoewel hij na zijn dood gecremeerd wilde worden, is zijn lichaam bewaard gebleven en wordt het tentoongesteld in een mausoleum op het Ba Dinh-plein, Hanoi. Na zijn dood werd Minh niet vervangen als president. In plaats daarvan nam een ​​collectief leiderschap, bekend als het Politburo, het over, bestaande uit verschillende politieke en militaire leiders. Om Ho Chi Minh te eren, werd Saigon, de voormalige hoofdstad van Zuid-Vietnam, op 1 mei 1975 omgedoopt tot Ho Chi Minh-stad. Een museum met de naam Ho Chi Minh Museum is aanwezig in Hanoi en toont het leven en werk van deze grote revolutionair. Terwijl zijn afbeelding de voorkant van alle Vietnamese bankbiljetten prijkt, zijn zijn portret en buste te zien in de meeste van de prominente openbare gebouwen van Vietnam. Bovendien bestaat er sinds 1970 een aan hem gewijde tempel in Vinh Long. De Vietnamese Communistische Partij heeft de werken van Ho Chi Minh zo verheerlijkt dat ze hem als een 'immorele heilige' voorstellen. Trivia De stad Ho Chi Minh is naar hem vernoemd. Het is interessant om op te merken dat Ho Chi Minh niet de werkelijke naam was van deze grote Vietnamese revolutionaire leider.