Verjaardag: 15 juli , 1945
Overleden op leeftijd: 73
Zonneteken: Kanker
Ook gekend als:Jan Michael Vincent, Michael Vincent, Mike Vincent
Geboren in:Denver, Colorado
Beroemd als:Acteur
Acteurs Amerikaanse mannen
Hoogte: 5'10'(178cm),5'10 'Slecht
Familie:
Echtgenoot/Ex-:Patricia Ann Christ (m. 2000), Bonnie Poorman (m. 1968 - afd. 1977), Joanne Robinson (m. 1986 - afd. 1999)
vader:Lloyd Vincent
moeder:Doris Vincent
Stierf op: 10 februari , 2019
plaats van dood:Mission Hospital, Asheville, North Carolina,
ONS. Staat: Colorado
Doodsoorzaak:Hartaanval
Lees hieronder verderAanbevolen voor jou
Matthew Perry Jake Paul Dwayne Johnson Caitlyn JennerWie was Jan-Michael Vincent?
Jan-Michael Vincent was een Amerikaanse acteur die bekendheid verwierf voor het vertolken van helikopterpiloot Stringfellow Hawke in de televisieserie 'Airwolf' en de hoofdrolspeler Matt Johnson, in de film 'Big Wednesday' uit 1978. Hij staat ook bekend om zijn optreden als Byron Henry in 'The Winds of War'. Vincent, geboren in Colorado, diende een periode in de National Guard van het Californische leger. Hij begon zijn acteercarrière in 1967, in de Mexicaans-Amerikaanse film 'The Bandits'. Zijn eerste uitgebrachte project was echter de telefilm 'The Hardy Boys: The Mystery of the Chinese Junk'. In de loop van zijn 38-jarige carrière verzamelde Vincent meer dan 80 film- en tv-credits. Vincent, de zoon van een alcoholische vader, was ook een zware drinker en had verschillende aanvaringen met de wet. In februari 2019 stierf hij op 73-jarige leeftijd na een hartstilstand. Zijn laatste optreden als acteur was in de dramafilm 'White Boy' uit 2003.
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=QRu6N12ogZY (Atelier 10)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=QPbMxMCWsyI (MyTalkShowHeroes)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=QPbMxMCWsyI (MyTalkShowHeroes)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=QPbMxMCWsyI (MyTalkShowHeroes)
Afbeelding tegoed https://www.youtube.com/watch?v=QPbMxMCWsyI (MyTalkShowHeroes) Vorig Volgende Jeugd en vroege leven Jan-Michael Vincent, geboren op 15 juli 1945 in Asheville, North Carolina, VS, was de oudste van drie kinderen van Lloyd Whiteley Vincent en Doris Jane (née Pace). Zijn vader kwam uit een familie van beroepscriminelen. Hij werd schilder nadat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog als piloot van een B-25 bommenwerper had gediend. Nadat hij in 1963 afstudeerde aan de Hanford High School, schreef hij zich in aan het Ventura College, waar hij drie jaar studeerde voordat hij stopte. Net als zijn vader koesterde Vincent een ernstig wantrouwen jegens het gezag, en net als zijn vader moest hij het rigide systeem van het Amerikaanse leger doorstaan toen hij dienst nam bij de National Guard van het Californische leger. Hij werd ontslagen in 1967. Lees hieronder verder Carrière Jan-Michael Vincents eerste baan als acteur was in de Mexicaans-Amerikaanse film 'The Bandits' uit 1967, waarin hij samenwerkte met Robert Conrad. Hij maakte echter zijn formele filmdebuut in de telefilm 'The Hardy Boys: The Mystery of the Chinese Junk'. In de jaren zestig verscheen hij in een aantal tv-shows geproduceerd door Universal Studios. Zijn optreden in de telefilm 'Tribes' uit 1970 leverde hem lovende kritieken op. In 1974 verraste hij het publiek met volledige frontale naaktheid in de misdaadromanfilm 'Buster and Billie'. Hij werd gecast als de hoofdpersoon 1st Lt. Jake Tanner in de sciencefictionfilm 'Damnation Alley' uit 1977, die was gebaseerd op Roger Zelazny's gelijknamige roman. In 1981 speelde hij tegenover Kim Basinger in de dramafilm 'Hard Country'. Vincent speelde Byron 'Briny' Henry in ABC's miniserie 'The Winds of War' uit 1983. De serie, geregisseerd en geproduceerd door Dan Curtis, is een bewerking van het gelijknamige boek van Herman Wouk. Hij deelde de schermruimte met Clint Howard in de zwarte komische horrorfilm 'Ice Cream Man'. Ondanks een beperkte bioscooprelease heeft de film sindsdien een cultstatus verworven. Vincent had getekend om Keller te spelen in de actiefilm 'Red Line' uit 1996 toen hij een auto-ongeluk kreeg. Vervolgens portretteerde hij het personage met een gezwollen gezicht en littekens, en met zijn ziekenhuis-ID-armband nog om zijn pols. In de laatste dagen van zijn professionele carrière was Vincent te zien in films als ‘Buffalo ’66’ (1998), ‘Escape to Grizzly Mountain’ (2000), ‘The Thundering 8th’ (2000). Zijn laatste rol was Ron Masters in de indiefilm 'White Boy' (2003). Grote werken In de coming-of-age-film 'Big Wednesday' uit 1978 speelde Jan-Michael Vincent de rol van Matt Johnson, een rebelse surfer die de Vietnamoorlog probeert te ontwijken. Hoewel de film een kaskraker was, kreeg hij positieve recensies en is hij de geschiedenis ingegaan als een van de belangrijkste films in Vincents carrière. Tussen 1984 en 1986 speelde Vincent de rol van helikopterpiloot Stringfellow String Hawke in CBS' actie-avonturenserie 'Airwolf'. Gemaakt door Donald P. Bellisario, draaide de show rond een high-tech vliegtuig militaire helikopter, met de codenaam Airwolf, en zijn bemanning. CBS annuleerde de show na drie seizoenen. Een vierde seizoen werd uitgezonden op USA Network in 1987, maar het had een heel andere cast. Gezins- en persoonlijk leven Jan-Michael Vincent was in zijn leven drie keer getrouwd. Zijn eerste vrouw was Bonnie Poorman, met wie hij van 1968 tot 1977 getrouwd was. Ze kregen samen een dochter, Amber Vincent (geboren in 1972), het enige kind van Vincent. Zijn tweede vrouw was Joanne Robinson. Getrouwd op 30 augustus 1986, was het paar samen tot 1998 toen Robinson hem beschuldigde van misbruik van haar en een straatverbod tegen hem kreeg. Ze scheidden in het volgende jaar. Hij wisselde huwelijksgeloften uit met zijn derde en laatste vrouw, Patricia Ann Chris, in juni 2000. Ze waren getrouwd tot zijn dood op 10 februari 2019, als gevolg van een hartstilstand. Alcoholisme en juridische problemen Het grootste deel van zijn leven had Vincent te maken met alcoholisme en intraveneus middelenmisbruik. Hij werd drie keer aangehouden, in 1977, 1978 en 1979, voor het bezit van cocaïne en werd nog twee keer gevangengezet voor vechtpartijen in cafés, in 1984 en 1985. In de jaren negentig raakte hij betrokken bij drie vreselijke auto-aanrijdingen, waarbij hij elke keer nauwelijks overleefde. In 2000 werd hij veroordeeld tot 60 dagen gevangenisstraf wegens overtreding van zijn proeftijd.
